Βασικά, κανείς δεν παραδέχεται ότι ψήφισε "Τσίπρα". Από το γενικό πλήθος.
Οπου και να γίνεται συζήτηση, ολοι απορούν "ποιοι να είναι αυτοί που τον ψήφισαν".
Οταν όμως ξέρεις τα άτομα, σε κάποιον πιο στενό κύκλο, που γνωρίζαμε εκ των προτέρων ότι τον υποστήριζαν, και ειχε συζητηθεί εκτενώς η δυνατότης ή μη των εναλλακτικών, και είχα ενημερώσει εγώ προσωπικώς ότι αυτά που ισχυρίζεται "...δεν είναι εφικτά ", εξηγώντας και τους λόγους, και πολιτειακά ( πολιτεία όχι πολιτική ) όσο και οικονομικά , μου απαντούσαν
-Να του δώσουμε και αυτουνού μια ευκαιρία. Τους άλλους τους είδαμε.
Η εκλογή στηρίχτηκε στα ακόλουθα, ίσως κατα βάση και κατα σπουδαιότητα με αυτήν την σειρά.
-Επαναφορά του δώρου Χριστουγέννων, την επαναφορά της 13ης σύνταξης κάτω από 700 Ε. Θα διατηρούσε τις αμοιβές στα 751 Ε.
-Αφορολόγητο στα 12.000 Ε ετησίως
-Θα καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ ( είναι παράλογος, δεν διορθώνεται, καταργείται )
-Οχι νέα μνημόνια.
-Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη
-Τέλος στην διαπλοκή
-Κατάργηση των υφιστάμενων μνημονίων, με ενα νόμο και ένα άρθρο.
-Ειναι νέος και όμορφος.
Αυτό που ενδιέφερε τον μέσο κόσμο, συνταξιούχους κυρίως, που είχαν υποστεί τεράστιες μειώσεις, καθώς και τους ελάχιστα αμοιβόμενους στον ΙΔΙΩΤΙΚΟ τομέα, ήταν τα οικονομικά.
Ακολουθούσε η ΠΑΡΑΛΟΓΗ χρέωση ΕΝΦΙΑ, ειδικά σε μη υπαρκτές αξίες, που εξανέμιζε τα όποια εισοδήματα / πιθανότητες αγοραπωλησιών.
Η οικονομική κατάσταση πίεζε, και ο τρόμος ΝΕΩΝ μνημονίων, ακουγόταν σαν εφιάλτης στο κάθε σπίτι.
Ο νόμος Κατσέλλη, είχε εξασφαλίσει μερικούς, με αδήλωτα εισοδήματα, που πήραν παράταση, και ελπίζανε σε "δωρεάν" απόκτηση κατοικίας.
Τα υπόλοιπα, ήταν ΠΑΝΤΑ υποσχέσεις όλων, οπότε, τους απλούς πολίτες, δεν τους ενδιέφεραν και πολύ, ούτε πίστευαν ότι θα μπορούσαν να γίνουν, εκτός και εάν ο Alexis, θα ήταν ο νέος Κάστρο, και θα σήκωνε "παντιέρα" στην Ευρώπη. Ουτε οι τρόφιμοι ψυχιατρείων, δεν το πίστευαν αυτό.
" Ο φόβος ξεπερνιέται με τη ελπίδα και η ελπίδα ξεπερνιέται με την ακρισία "
Και εξελέγη ο Τσίπρας.
...που αν σαν ηγέτης, αντιμετώπιζε τα προβλήματα του τόπου την δεδομένη εποχή ουσιαστικά / ρεαλιστικά, και όχι σαν κακομαθημένο παιδάκι, που η μαμά θα του συγχωρήσει που έκανε και κάτι νάζια, θα μπορούσε ίσως να εφαρμόσει μέρος των υποσχέσεων.
....αλλά έχει κτιστεί ένα πρόσωπο, ακραίου ριζοσπάστη η ακραίου επαναστάτη, ο οποίος όχι μόνο θα αλλάξει τα πράγματα στη Ελλάδα, αλλά και στη Ευρώπη. Με αυτή την έννοια είχαμε στο πολιτικό τοπίο δίπλα στη ελπίδα, ένα στοιχείο μεγαλομανίας, που φουσκώνει τα πράγματα, και κόβει τους δρόμους της υποχώρησης .....
