Ένας άνθρωπος,θελησε να ευχαριστήσει τον πιλότο που μετέφερε την κόρη του,αλλά εκείνος δεν το δέχτηκε,ο πατέρας πιο μετά,το έβαλε στην τσέπη του πιλοτου
Δεν είναι αυτό το θέμα _. Ειναι ότι ο Α. δεν θέλησε να στερήσει το 50-ρικο από έναν φτωχό προφανώς νησιώτη ψαρά,
και προσποιήθηκε ότι κινδυνεύει με απόλυση. Και ο τσαχπίνης ψαράς, με τρόπο το ξαναέδωσε, με τη διαβεβαίωση ότι δε τον είδε κανείς, και δεν κινδύνευε..........να απολυθεί.
Η Μεγαλοσύνη ήταν ότι ο Α. πήγε με πρωτοβουλία του ενώ οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές, ( δεν είχε ανάγκη το μεροκάματο
) από ΑΝΘΡΩΠΙΑ, και στην άρνηση δεν αποκάλυψε την ιδιότητά του, λόγω σεμνότητας.
Με άλλα λόγια, κάποιοι είχαν / έχουν
οίηση ( η μεγάλη ιδέα που έχει κάποιος για τον εαυτό τους, καυχησιά, έπαρση, αλαζονεία, υπεροψία ) ενώ είναι τενεκέδες, ενώ αυτός που θα μπορούσε να καυχιέται, έμενε σεμνός ταπεινός και προσβάσιμους από όλους. Οσοι εργάζονταν τότε στην ΟΑ, από αχθοφόρους μεχρι κυβερνήτες, το είχαν ζήσει. Και ήταν ο λόγος που τον αγαπούσαν και τον έκλαψαν ειλικρινά. Και επαναλαμβάνω, κανείς δεν είχε πεισθεί ότι ήταν "ατύχημα".
εμένα με νοιάζει. Ειδικά, αυτές τις εποχές. 
