Το 1ο καταδυτικό, χάθηκε στις σελίδες της ιστορίας και πως γεννήθηκε ο τίτλος SCUBA.
Το 1932 η Omega εισήγαγε ένα αδιάβροχο ρολόι χειρός βασισμένο στο ελβετικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας CH 146310 που χορηγήθηκε στον Louis Alix της Γενεύης. Αυτό το ρολόι ονομαζόταν Ωμέγα Πεζοναύτης και του δόθηκε ο αριθμός αναφοράς Ωμέγα 679. Το Omega Marine ήταν το πρώτο ρολόι κατάδυσης, το πρώτο ρολόι που δοκιμάστηκε ειδικά και πληροί τις προϋποθέσεις για καταδύσεις.
Το 1936 ένα Omega Marine βυθίστηκε σε βάθος 73 μέτρων στη λίμνη της Γενεύης για 30 λεπτά. Τον Μάιο του 1937 το Ελβετικό Εργαστήριο Ωρολογολογίας στο Neuchâtel πιστοποίησε ότι το Omega Marine ήταν σε θέση να αντέξει μια πίεση 13,5 ατμοσφαιρών, ισοδύναμη με βάθος νερού 135 μέτρων. Αυτές ήταν οι πρώτες δοκιμές για να καθορίσουν τις δυνατότητες βάθους ενός ρολογιού και να πληρούν τις προϋποθέσεις για την καταδύησή του.
Το Omega Marine φορέθηκε κατά την κατάδυση από τον Διοικητή Yves Le Prieur, Γάλλο Αξιωματικό του Ναυτικού και εφευρέτη, το 1925, της aqualung, μιας αυτόνομης υποβρύχιας αναπνευστικής συσκευής ή SCUBA.
Ο Πεζοναύτης φορέθηκε επίσης και εγκρίθηκε από τον Δρ William Beebe, τον Αμερικανό φυσιοδίφη και εξερευνητή που ξεκίνησε την υποβρύχια εξερεύνηση στα τέλη της δεκαετίας του 1920.
H Rolex,έχοντας κατοχυρώσει όλες τις πατέντες για βιδωτή κορώνα, " ανάγκασε τον σπουδαίο εφευρέτη και τον σπουδαίο Γάλλο εξερευνητή ώστε να συνεργαστούν και ετσι δημιουργήθηκε η κασα μέσα στη κασα όπου έδινε αυτά τα εντυπωσιακά αποτελέσματα 2 ολόκληρες δεκαετίες πρι εμφανιστεί το 1ο καταδυτικό ρολόι από οποιαδήποτε εταιρία.
Ο πεζοναύτης ήταν αρχικά εξοπλισμένος με το χειροκίνητο άνεμο περιέλιξης και το καθορισμένο διαμέτρημα 19.4 T1, που δημιουργήθηκε το 1930, έπειτα με το βελτιωμένο 19.4 T2, που δημιουργήθηκε το 1935, ακόμα μια χειρωνακτική κίνηση περιέλιξης. Το ωμέγα ήταν μάλλον ασυνήθιστο εκείνη την εποχή αναφερόμενο στα διαμετρήσιμά τους σε χιλιοστά αντί για μεγέθη ligne, και το 19,4 σημαίνει ότι αυτές οι κινήσεις είχαν διάμετρο 19,4 mm. Ήταν στρογγυλές κινήσεις, που δεν είχαν σχήμα με τη μορφή της ωρολογοποιίας. Τα διαμετρήματα 19,4 T1 και T2 ήταν διαθέσιμα είτε με 15 είτε με 17 κοσμήματα και λειτουργούσαν με 18.000 δονήσεις την ώρα. Αν και ο Πεζοναύτης θα ήταν ιδανικός υποψήφιος για αυτόματη κίνηση περιέλιξης, η Omega δεν εισήγαγε τις πρώτες αυτόματες κινήσεις της μέχρι το 1943, με τον προφυλακτήρα αυτόματο 28.10 και 30.10 διαμετρήματος, και ο πεζοναύτης δεν εξοπλίστηκε ποτέ με αυτόματη κίνηση.
Η εξωτερική θήκη είχε έναν κρύσταλλο ζαφείρι μπροστά, έτσι ώστε να μπορεί να δει το καντράν του ρολογιού στην εσωτερική θήκη. Το ζαφείρι επιλέχθηκε επειδή ήταν πολύ ισχυρότερο από το γυαλί και αυτή ήταν μια από τις πρώτες χρήσεις του για ένα ρολόι χειρός. Ο ιμάντας ρολογιού ήταν κατασκευασμένος από δέρμα φώκιας, το οποίο θεωρήθηκε πιο ανθεκτικό στο νερό από το συνηθισμένο δέρμα και είχε ένα μοναδικό κούμπωμα τύπου ανάπτυξης.
Ο Ιβ Λε Πριέρ (1883 - 1963) ήταν ένας ενδιαφέρον χαρακτήρας. Ακολούθησε τον πατέρα του στο γαλλικό ναυτικό και υπηρέτησε στην Άπω Ανατολή. Πήγε για καταδύσεις χρησιμοποιώντας παραδοσιακό καταδυτικό εξοπλισμό με ζυγισμένη ζώνη, έτσι ώστε ο δύτης να περπατήσει στον βυθό της θάλασσας και ένα μεγάλο, βαρύ κράνος που τροφοδοτείται με αέρα κάτω από ένα σωλήνα από μια αντλία στην επιφάνεια. Έμαθε ιαπωνικά, έγινε στρατιωτικός ακόλουθος στη γαλλική πρεσβεία στο Τόκιο, κέρδισε μια μαύρη ζώνη στο τζούντο και ήταν το πρώτο άτομο στην Ιαπωνία που απογειώθηκε με αεροπλάνο, ένα ανεμόπτερο. Επέστρεψε στην Ευρώπη και κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου εφηύρε, μεταξύ άλλων,έναν πύραυλο για να ρίξει μπαλόνια και αερόπλοια, και σκοπευόμενα όπλα που υπολόγισαν τη σωστή γωνία φωτιάς. Ήταν ένας δημιουργικός, ανήσυχος, εφευρέτης όλη του τη ζωή.
SCUBA
Το 1925 ο Le Prieur είδε μια επίδειξη ενός δύτη χρησιμοποιώντας μια αναπνευστική συσκευή που εφευρέθηκε από τον Maurice Fernez. Αυτό αποτελούνταν από ένα επιστόμιο που παρέχεται με αέρα μέσω ενός σωλήνα από την επιφάνεια, ενός σφιγκτήρα μύτης και γυαλιά. Το Le Prieur εντυπωσιάστηκε από την απλότητα του εξοπλισμού Fernez και αμέσως συνέλαβε την ιδέα της χρήσης των κυλίνδρων Michelin ως παροχή αέρα. Οι φιάλες Michelin περιείχαν τρία λίτρα αέρα συμπιεσμένου στα 150 kg/cm2 και παρέχονταν από την εταιρεία ελαστικών Michelin σε γκαράζ χωρίς αεροσυμπιεστές για τον πληθωρισμό των ελαστικών αυτοκινήτων.
Για πρώτη φορά αυτή η εφεύρεση επέτρεψε σε έναν δύτη να βυθιστεί χωρίς καμία σύνδεση με την επιφάνεια. Ο Le Prieur είχε εφεύρει την αυτόνομη υποβρύχια αναπνευστική συσκευή, στο γαλλικό "scaphandre", που αποδίδεται στα αγγλικά ως aqualung ή με το ακρωνύμιο SCUBA. Η χρήση μη συμπιεσμένων γυαλιών εμπόδισε τον δύτη να πάει βαθύτερα από περίπου 10 μέτρα επειδή τα γυαλιά συμπιέστηκαν στο πρόσωπό του, οπότε το 1933 ο Le Prieur εφηύρε την πλήρη μάσκα κατάδυσης προσώπου, έναν κύλινδρο από καουτσούκ που κάλυπτε τα μάτια, τη μύτη και το στόμα με ένα γυάλινο μέτωπο για να δει μέσα. Η μάσκα τροφοδοτήθηκε με αέρα και ο Le Prieur παρατήρησε ότι ο δύτης μπορούσε να αναπνεύσει μέσα από το στόμα ή τη μύτη του, ή και τα δύο, κατά βούληση, και θα μπορούσε ακόμη και να μιλήσει σε άλλους δύτες φέρνοντας τη μάσκα κοντά στο αυτί τους, το γυαλί που ενεργεί ως μικρόφωνο.
( The Omega Marine was worn whilst diving by Commander Yves Le Prieur, a French Naval Officer and inventor, in 1925, of the aqualung, a self-contained underwater breathing apparatus or SCUBA. The Marine was also worn and endorsed by Dr William Beebe, the American naturalist and explorer who took up underwater exploration in the late 1920s.)
Στάλθηκε από το SM-N986B μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
