Εισαγωγή
Κοιτώντας το συγκεκριμένο ρολόι στον καρπό μου όσο γράφω αυτό το (πολύ καθυστερημένο) review, μου έρχονται στο μυαλό παροιμίες και στοιχάκια με τον αριθμό 2. Χαζό, αλλά πάντα το σκέφτομαι αυτό καθώς βρέθηκα μέσα σε λίγους μήνες με δύο μοντέλα της ΑΡ στα χέρια. Το συγκεκριμένο δεν ήταν ούτε όνειρο, ούτε grail, ούτε καν προγραμματισμένο, αλλά μια ευτυχής συγκυρία αφού αποτέλεσε μέρος μιας ενδιαφέρουσας ανταλλαγής. Από τότε που το πήρα, όσο το κοιτάω και το φοράω, τόσο μου αρέσει.
Royal Oak Offshore
Στην προηγούμενη παρουσίαση του 26315 έγραψα κάποια λίγα πράγματα και για την ΑΡ αλλά και για το Royal Oak, τα οποία δεν θα επαναλάβω. Αντ'αυτού θα προχωρήσω στη σειρά Offshore, μέλος της οποίας είναι και ο μπάμπουρας. Στις αρχές του 90 η ΑΡ ήθελε να παρουσιάσει την επόμενη δυνατή σειρά της και σκοπός της ήταν να προχωρήσει την εξαιρετικά επιτυχημένη σειρά των Royal Oak και να την φέρει στα 90ς, ιδανικά δημιουργώντας την ίδια άισθηση που είχε κάνει το RO το 70.
Εκείνη την εποχή CEO της ΑΡ ήταν ο Stephen Urquhart, κατόπιν CEO της Ω για 16+ χρόνια, ο οποίος ανέθεσε στο τμήμα σχεδιασμού του την αποστολή να δημιουργήσουν ένα RO "για τους νέους". Με επικεφαλής τη διάδοχο του G. Genta στην ΑΡ, Jacqueline Dimier, το βάρος του σχεδιασμού έπεσε στον τότε 22χρονο Emmanuel Gueit. Η ιδέα του τελευταίου ήταν να φτιάξει ένα ρολόι το οποίο να αλλάξει τα δεδομένα στο σπορ ρολόι όπως έκανε ο προκάτοχός του. Έτσι σχεδίασε τον πρώτο high-end σπορ/luxury καταδυτικό χρονογράφο.
Όπως και με το Royal Oak το 72, έτσι και το Offshore το 93 δημιούργησε ντόρο όταν παρουσιάστηκε. Υπάρχουν αρκετές αναφορές και anecdotes από την παρουσίαση, όπως για παράδειγμα η οργισμένη επιδρομή του Genta μέσα στο περίπτερο της ΑΡ φωνάζοντας ότι κατέστρεψαν το σχέδιό του, και η δημόσια τοποθέτηση στελεχών της βιομηχανίας ότι το ρολόι θα είναι παταγώδης αποτυχία και δεν πρόκειται να πουλήσει. Ακούγεται γνώριμο το σκηνικό με μια διαφορά 20 ετών.
ROO "Bumblebee"
Fast forward στο 2009, και την παρουσίαση του μπάμπουρα. Εκείνη την εποχή ήταν ένα από τα πιο εξελιγμένα ρολόγια που είχε βγάλει ποτέ η ΑΡ, από άποψη υλικών, βάρους αλλά και παρουσίας. Ήταν το δεύτερο ρολόι με κάσα από forged carbon και το πρώτο που τη συνδίασε με κεραμικό bezel. Μαζί με το κίτρινο χρώμα στο dial, δημιουργεί ένα σπάνιο συνδυασμό, ειδικά για μοντέλο αυτής της κατηγορίας. Είμαι σίγουρος ότι φίλοι και οπαδοί συγκεκριμένων αθλητικών συλλόγων της χώρας το βρίσκουμε εξαιρετικά όμορφο
Κάσα
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η κάσα είναι φτιαγμένη από forged carbon. Σαν υλικό έχει πολύ ενδιαφέρον, αφού είναι στην ουσία ίδιο με το γνωστό και μη εξαιρεταίο carbon fibre, αλλά με σημαντικά διαφορετικό τρόπο κατασκευής. Αντί λοιπόν οι ίνες άνθρακα να πλέκονται κυριολεκτικά σαν ύφασμα και μετά να εμβαφτίζονται σε ρητίνη, εδώ κόβονται σε εξαιρετικά μικρά κομμάτια, ανακατεύονται με τη ρητίνη και ψήνονται κάτω από πίεση μέσα σε καλούπι. Το αποτέλεσμα είναι ότι μπορούν να κατασκευαστούν πολύπλοκα σχήματα (σαν μια κάσα ρολογιού), 100% ατόφια και με τις ίδιες ή και καλύτερες μηχανικές ιδιότητες με τις ίνες άνθρακα.
Κοιτώντας το ρολόι, το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι ότι είναι χιλιογρατζουνισμένο. Με πιο κοντινή εξέταση βέβαια, φαίνεται ότι όχι μόνο δεν είναι, αλλά τα νερά και τα σχέδια που κάνει το carbon δίνουν μια πολυδιάστατη εικόνα στην κάσα. Ανάλογα το φωτισμό και τη γωνία θέασης η κάσα όχι μόνο αλλάζει χρώμα αλλά φαίνεται να αλλάζει και σχήμα.
Το πρώτο Offshore από carbon ήταν ένα μοντέλο της σειράς Team Alinghi, το οποίο όμως χρησιμοποιούσε το ίδιο υλικό και στο bezel. Όσο καλό, ελαφρύ και δυνατό είναι το forged carbon, αν χτυπηθεί με αρκετή δύναμη, ξεφτύζει. Αποτέλεσμα αυτού είναι το bezel που γενικά υπόκειται τη μεγαλύτερη καταπόνηση σε ένα ρολόι να φαίνεται πολύ άσχημο. Αντίθετα με τα Team Alinghi λοιπόν, εδώ το bezel είναι κεραμικό. Ένα από τα πρώτα μοντέλα της ΑΡ που έκανε χρήση αυτού του υλικού, εδώ ταιριάζει γάντι. Ένα σπορ ρολόι, υψηλών επιδόσεων, το οποίο μετά από 12 χρόνια και δείχνει ακόμα άψογο.
Dial
To μαύρο γυαλιστερό dial φέρει το γνωστό tapisserie pattern της εταιρίας, στη Mega εκδοχή του. Παρόλο που δεν είναι όσο λεπτομερές και εντυπωσιακό ότι το mini ή micro pattern των Royal Oaks, και είναι σταμπωτό αντί για χαραγμένο με παντογράφο, νομίζω ότι ταιριάζει στον χαρακτήρα και το ύφος του Offshore.
Τα τρία subdials, running seconds στο 12, 12ωρο του χρονογράφου στο 6 και 30λεπτα χρονογράφου στο 9, με τις κίτρινες λεπτομέριες, το κίτρινο chapter ring, ο κίτρινος δείκτης του χρονογράφου και τα πληθωρικά κίτρινα αραβικά νούμερα, στο χαρτί ακούγονται υπερβολικά και έντονα. Παρόλα αυτά, η μαυρίλα που κυριαρχεί στο ρολόι συνολικά νομίζω ότι τελικά ισορροπεί και το αποτέλεσμα στην πραγματικότητα είναι εξαιρετικό και μοναδικό.
Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια αποτελεί ότι τα πρώτα 157 κομμάτια της παραγωγής δεν έχουν lume στα νούμερα. Αντίθετα, όλα τα υπόλοιπα (όπως και το δικό μου) έχουν.
Μηχανή
Το ρολοί φοράει την 3126/3840 μηχανή της ΑΡ. Σαν βάση χρησιμοποιεί την in-house 3120 με το chronograph module της Dubois-Depraz επάνω. H 3120 θεωρείται εξαιρετική μηχανή, σχεδιασμένη εξ'ολοκλήρου εσωτερικά, με γνώμωνα την ακρίβεια, αντοχή σε χτυπήματα αλλά και την ομορφιά. Με 280 κομμάτια για τη βασική μηχανή και συνολικά 365 μαζί με τον χρονογράφο, είναι σχεδόν στο σύνολό της διακοσμημένη στο χέρι, ενώ έχει ένα από τα ομορφότερα σκαλισμένα αντίβαρα από χρυσό 22 καρατίων. Όποιος θέλει μπορεί να διαβάσει λεπτομερή περιγραφή για την κατασκευή και ρύθμιση της 3120 και κατά συνέπεια της 3126 εδώ.
https://www.watchtime.com/featured/concept-caliber/Αρνητικά
Δυστυχώς ούτε αυτό είναι τέλειο σαν ρολόι. Το βασικό μειονέκτημα είναι το μέγεθος. Στα χαρτιά 42 χιλιοστά, όπως όλα τα ΑΡ RO το νιώθεις μεγαλύτερο. Θα έλεγα ότι το νιώθω πολύ κοντά στο 45.5 Planet Ocean. Το μικρό βάρος βοηθάει πολύ και το καθιστά πολύ ευχάριστο στον καρπό, αλλά είναι αρκετά μεγάλο ρολόι.
Ένα ακόμα μειονέκτημα στα μάτια μου είναι η μεγάλη κούρμπα (ας πούμε) που κάνει το λουρί ξεκινώντας από την κάσα. Αφήνει κενό που δίνει την αίσθηση ότι δεν αγκαλιάζει τον καρπό και "πλέει", παρόλο που δεν ισχύει. Το λουρί δένει αρκετά σφιχτά αν θέλει κάποιος.
Επίσης όπως όλα τα RO, είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρει κάποιος λουρί. Λόγω υλικού και χρώματος, μπρασελέ είναι εκτός συζήτησης, ενώ είναι πραγματικά ελάχιστοι οι κατασκευαστές που προσφέρουν επιλογές λουριών για το μοντέλο αυτό, ενώ αυτά που υπάρχουν έχουν μεγάλο κόστος. Ευτυχώς ο προηγούμενος ιδιοκτήτης ήθελε ποικιλία, οπότε κληρονόμησα μια αρκετά μεγάλη συλλογή. Δυστυχώς, το γούστο του είναι ανεκδιήγητο. Κάτι χάνεις κάτι κερδίζεις.
Τέλος, παρόλο που το αυθεντικό λουρί με το οποίο έρχεται το συγκεκριμένο είναι ένα πανέμορφο δερμάτινο με διπλή κίτρινη ραφή, το (όμορφο στην όψη) κούμπωμα τύπου deployant είναι πραγματικά ότι πιο άβολο έχω φορέσει. Λόγω σχεδιασμού αλλά και λόγω της ακαμψίας του ίδιου το λουριου, όταν το φοράς η άκρη της μπούκλας χωνεται στο χέρι και μετά από λίγο πονάει.
Επίλογος
Δύσκολος ο επίλογος για αυτό το ρολόι. Ήρθε στα χέρια μου από σπόντα και αρχικά με μοναδικό σκοπό την μεταπώληση. Στο μυαλό μου όταν σκέφτομαι το Offshore σαν οικογένεια, απευθείας το συνδέω με Instagram, influencers, rappers, αθλητές και λοιπά κατάλοιπα αυτής της εμετικής (για μένα) κουλτούρας του εντυπωσιασμού, της χρυσής καδένας και των διαμαντένιων κοσμημάτων. Η αλήθεια είναι ότι και η εταιρία βάζει το λιθαράκι της σε αυτό αφού όχι μόνο δεν παίρνει αποστάσεις αλλά και το προμοτάρει με αντίστοιχες συνεργασίες και ειδικές εκδόσεις.
Παρόλα αυτά, το συγκεκριμένο μοντέλο, παρόλο που σε καμιά περίπτωση δεν το λες διακριτικό, στα μάτια μου αποστασιοποιείται από την κλασσική εικόνα του "φωνακλάδικου" status symbol. Παρόλο το μέγεθος, φοριέται εύκολα, αντέχει στις καθημερινές κακουχίες, έχει την αίγλη και το DNA του αγαπημένου Royal Oak, χωρίς να φωνάζει όπως το ατσάλινο Offshore. Συν ότι πολύ δύσκολα θα πετύχεις δεύτερο στο δρόμο.