Η εικόνα της συλλογής τον Ιούνιο του '24.
Ο Πασχάλης του Φεβρουαρίου του '25 την βρίσκει ωραιότατη & ολοκληρωμένη, στον τότε εαυτό μου κάτι του έφταιγε.
Συγκεκριμένα τα κάτω δεξιά vostok & baltany, τα οποία έπρεπε να αντικατασταθούν.
Όπως & έγινε.

Fast forward στο σήμερα & αφού προηγήθηκαν 8-9 αγοραπωλησίες.
Τα ρολόγια που ουσιαστικά τα αντικατέστησαν, είναι η frost μίνι χελώνα & το khaki field mechanical.

Η χελώνα αποκτήθηκε για να παίξει το δύσκολο ρόλο του dress καταδυτικού.
Τσιγκουνεύτηκα να πάρω zelos, το οποίο θα επιχειρήσω να αποκτήσω, μόλις/αν το seiko αποχωρήσει.
https://www.greekwatchforum.gr/index.php?topic=19545.0

Το hamilton από την άλλη, κέρδισε στο νήμα ένα άλλο ρολόι που βρισκόταν σε αγγελία.
Συγκεκριμένα το pmd, το πιο πλήρες field για τα γούστα μου.
Όμως η παρουσία 2 ακόμα citizen, συν ότι θα ήταν άλλο ένα ηλιακό (?), με έκανε να το ξανασκεφτώ.

Από την άλλη, το khaki field mechanical έμοιαζε σαν την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
Πρακτικά στην ίδια κατηγορια, με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά.

Το ρολόι στο οποίο βασίστηκε, είναι ο πιλότος (ή τέλος πάντων σε τέτοιους δόθηκε) GG-W-113, που κατασκεύαζε (μεταξύ άλλων) & η hamilton, στο διάστημα 1967-86.
Η διάμετρος του έφτανε μόλις τα 34mm, ενώ την κίνηση αναλάμβανε η eta 2750.
https://www.60clicks.com/gg-w-113-pilot-watch-buyers-guide/
https://chronopedia.club/GG-W-113_Military_Watch

Επανέκδοσαν ένα ρολόι της 10ετίας του '60, το μεγάλωσαν όσο χρειαζόταν (38ρι πλέον), ο μηχανισμός έγινε σύγχρονος, & το κρύσταλλο ζαφείρι.
Τι έμενε να αναβαθμιστεί (οεο)?

Έλα μου ντε...
Ένα field του σήμερα, που μετά βίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να πλυθεί ένα αυτοκίνητο ή τα χέρια (πού είσαι pmd...).

Ο hand winding μηχανισμός (ΜΕ ημερομηνία), είναι ίσως ο καλύτερος που μπορεί να υπάρξει σε αυτά τα χρήματα.
Συγκεκριμένα είναι η eta 2804 (2824 χωρίς το ρότορα δλδ), & όχι η ανανεωμένη h50 των 80 ωρών.
Έχασα σε αυτονομία, κέρδισα σε ταχυπαλμία.

Το ελαφρά θολωτό κρύσταλλο, για κάποιο λόγο που κανένας δεν ξέρει, δεν έχει antireflective.
Μείωση κόστους?
Αδιαφορία?
Pick one.

Ως hamilton επιλέχθηκε για συγκεκριμένους λόγους:
Επώνυμο, swiss made, με μακρά ιστορία στο πεδίο της μάχης, μιας άλλης όμως εποχής.
Αυτό που βλέπουν τα δικά μου μάτια, είναι ένα ρολόι περισσότερο θεματικό, παρά πρακτικό.

Πέραν αυτών, είναι μαζεμένο σε διαστάσεις (με μόνη παραφωνία τα 47mm lug2lug, έναντι της μικρής διαμέτρου), εντυπωσιακά χαμηλό στο ύψος (9.6mm), με αμελητέο βάρος (60g), όμορφο με την απλότητα του, μπορεί να συνδυαστεί με 10δες λουράκια, να αλλάξει χαρακτήρα & ουσιαστικά να γίνει δυσκολότερα βαρετό.

Σε αυτό ίσως βοηθήσει & ο μηχανισμός, που μπορεί να δημιουργήσει μια (υποτιθέμενη) πιο προσωπική σχέση...
Μακάρι να ισχύσει, αλλά δε νομίζω να πιάσει σε μένα.
Μια χαρά προσωπική σχέση έχω με τα quartz, ειδικά όταν ανοίγω το κουτί & βλέπω να δουλεύουν & να δείχνουν τη σωστή ώρα.

Αφού δοκίμασα τρις την τύχη μου με ρολόγια που προορίζονταν για τη δουλειά & δεν βγήκε πουθενά, είπα να αλλάξω ρότα.

Η αποχώρηση του 2ου project πριν από καιρό, με είχε απασχολήσει αρκετά, αφού άσχετα αν το φορούσα ελάχιστα, η παρουσία του στόλιζε τη συλλογή.
Σε κάθε dress αναζήτηση (ναι, σαν dress το βλέπω), επέστρεφε πάντα στο μυαλό μου.

Τελικά οι συνθήκες ωρίμασαν, & στις τελευταίες μαθητικές εκπτώσεις παρήγγειλα το Sugess Chrono Heritage, homage του Breitling Top Time Deus.
Το χρώμα με προβλημάτισε κάπως, σκεφτόμουν το μπλε, τελικά επέλεξα το μπεζ, σαν πιο κλασικό.

Κάσα & μηχανισμός (ST1901/Venus 175) είναι ίδια & απαράλλακτα με το 40ρι Seagull 1963, ενώ όπως προείπα, το dial είναι δανεισμένο από το Top Time.
Επέλεξα, αν & δεν ήταν αρχικά σκοπός, την έκδοση με swan neck.

Ζαφείρι, 50m wr, ολίγη από lume, ποιότητα ανάλογη του project.
Μοναδική παρασπονδία, τα πολύ μακριά lugs.

Η συσκευασία περιλάμβανε επιπλέον του πορτοκαλί fkm που επέλεξα (έπρεπε μαύρο), & 1 milanese μπρασελέ.
Στο συγκεκριμένο όμως ταιριάζει περισσότερο κάποιο ανοιχτόχρωμο δερμάτινο rally, το οποίο & παρήγγειλα σε 2ο χρόνο.
Τιμή, €140.



Μετά την απόκτηση του Sugess, είχα σκοπό να ηρεμήσω.
Όμως... το βλέμμα έπεσε πάνω σε 1 άλλο hand winding μοντέλο, homage του Panerai Radiomir.
Περισσότερο μου άρεσε το μοντέλο της Baltany, με το πορτοκαλομπέζ & χωρίς λογότυπο california dial, όμως η έλλειψη δευτερολεπτοδείκτη με κράτησε μακριά.

Τελικά επέλεξα το πιο παραδοσιακό, σαν explorer dial, με το subdial των δευτερολέπτων στο 9.
& το όνομα αυτού, Milifortic (E064A), εταιρία-δορυφόρος της Baltany.

Ο μηχανισμός που φοράει είναι ο ST3600, κλώνος της ETA/Unitas 6497.
Κατά τα άλλα, sandwich dial, 45mm διάμετρος, ζαφείρι μπρος-πίσω, βιδωτή κορώνα & case back, 100m wr, ενώ τα συρμάτινα βιδωτά lugs έχουν άνοιγμα 24mm.
Ποιότητα εφάμιλλη των Baltany.

Εντυπωσιακά μαλακό & παχύ το δερμάτινο λουράκι, παρόλα αυτά πήρα & 1 fkm που μοιάζει με τα rubber που χρησιμοποιεί η Panerai.
Τα lugs προκαλούν ανησυχία μόνο κατά τη διάρκεια του βιδώματος/συναρμολόγησης, όταν γίνεται αλλαγή του strap.
Τιμή, & πάλι €140.



& αφού τα hand winding έγιναν 2, απέμενε να ζευγαρώσει & το field που φοράω στη δουλειά.
Ο προγραμματισμός έλεγε για Νοέμβριο, στις επικείμενες εκπτώσεις (11.11), με βασικούς υποψηφίους τον ηλιακό χρονογράφο & πάλι της Baltany, κλασικά το PMD, αλλά & 2-3 Casio.

Παρότι ξέφυγα αρκετά με τις αγορές τελευταία & ενώ δεν το είχα σκοπό, η εμφάνιση στη σωστή τιμή ενός ρολογιού που πέρασε δις από τα χέρια μου, έφερε νέα άφιξη.
Επιστροφή, για το Victorinox INOX.

Αυτή τη φορά στο σωστό κόκκινο χρώμα, που έψαχνα εδώ & χρόνια.
Το ρολόι είναι με απλά λόγια το ελβετικό g-shock.
Κατασκευασμένο για να αντιμετωπίσει κάθε είδους κακουχίες, χωρίς να κάνει συμβιβασμούς στη σχεδίαση.

Διάμετρος 43mm, flat ζαφείρι, quartz Ronda 715, όλα φυσικά βιδωτά, 200m wr.
Το bezel είναι σε αρκετά σημεία γυαλισμένο, που σημαίνει ότι θα γεμίσει πολύ σύντομα σημάδια.
& μάλλον αυτός ήταν ο σκοπός, να φαίνονται.

Η ποιότητα & η στιβαρότητα είναι υπεράνω κριτικής.
Κάτι που δεν συμβαίνει με το lume, το μέγεθος & το βάρος, τα οποία είναι οριακά.
Αυτός ήταν & ο κύριος λόγος που αμφιταλαντεύτηκα, όταν το πέτυχα στο Amazon Ιαπωνίας...

Με την τιμή που το βρήκα όμως, δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσω.
Έτσι μετά από ώριμη σκέψη (μερικών λεπτών), πάτησα το κουμπί.
Το κόκκινο χρώμα μίλησε.
€220 ελαφρύτερος.



Παρήγγειλα λοιπόν μέσα σε λιγότερο από 3 εβδομάδες, 3 ρολόγια (+ το san martin/benrus, που αποχώρησε άμεσα).
Με τα χρήματα που έδωσα, θα έπαιρνα το PMD & θα μου έμεναν & ρέστα.
Αν βάλω & το προ διμήνου Gulfmaster, θα μπορούσε να έρθει ένας αλπινιστής.

Ήθελα όμως κάτι τέτοιο?
Να πάρω δλδ 1 grail watch, το οποίο θα ήταν & σημαντικά ακριβότερο, σε αντίθεση με τα περισσότερα (ποσοτικά) & οικονομικότερα (?) ρολόγια της σειράς?
Θα με έκανε πιο χαρούμενο, ή θα με γέμιζε περισσότερο?

Αν έκανα έστω 1 τέτοια αγορά, μάλλον θα το μάθαινα.
Αλλά η πορεία που ακολούθησα τον τελευταίο μήνα, ήταν καρμπόν με αυτή των 5 τελευταίων ετών:
Αγοράζω μέχρι να μπουκώσω (κυριολεκτικά όμως), με όσα ρολόγια μου αρέσουν & θεωρώ ότι θα με καλύψουν.

Όμορφα μεν & με ποικιλία, χωρίς όμως να χαρίζουν σε απτή ποιότητα & αξία.
Αυτός μάλλον είμαι εγώ, αφού οι πράξεις μας αντανακλούν & το ποιοι είμαστε.

Φτάνοντας πια στα 10 ρολόγια, & αρκετά χορτασμένος, μένει 1 μικρή αλλαγή/αναβάθμιση που έχω κατά νου, για να καταλήξω επιτέλους κάπου.

Αν & είπα ότι θα διακόψω στο τέλος του '23, δεν κατάφερα να το εφαρμόσω στην πράξη.
Στο kamasu, μπορεί να ήταν αρχοντικό & versatile, δε μπόρεσα όμως να παραβλέψω τα 2 αρνητικά του σημεία (κορώνα & μπρασελέ).

Ο αντικαταστάτης του έπρεπε να είναι & πάλι μηχανικό, αφού το fugu έμεινε μόνο του.
Μετά όμως από τόσες αποτυχίες στην κατηγορία κάτι σαν dress, είπα να την απαρνηθώ & να επεκτείνω την έρευνα σε πιο casual μονοπάτια.

Ένα συγκεκριμένο amphibia με θέμα το Chernobyl, μου έκανε κλικ, αλλά η τιμή του (για vostok) με αποθάρρυνε.
Η προσπάθεια που έκανα (μέσω ενός φίλου, φίλου, φίλου...) να το φέρω απευθείας από Ρωσία, απέβη άκαρπη.

Άρχισα να καλοβλέπω πάλι τα 5ράκια (με κυνηγούν οι τύψεις για το field που έδωσα), αλλά δεν ενέδωσα.
Λόγω του budget, που είναι πάντα περιορισμένο, ξεκίνησα το ξεψάχνισμα στο Ali.

Με τάση πάντα να περιστρέφομαι γύρω από τις ίδιες επιλογές, δεν άργησε η στιγμή που το Baltany με το μπρούτζινο bezel, έκανε την εμφάνιση του.
& ήρθε για να μείνει.

Ξεκινάω με την τιμή, η οποία τελικά δεν ήταν & τόσο χαμηλή.
Το ρολόι στο Ali, κινείται μεταξύ €190-200.
Για να πέσει κάτω από το (τελωνειακό) όριο των €150, θέλει γερή έκπτωση & κουπόνι(α).
& γενικά η Baltany είναι κάπως φειδωλή στις προσφορές της.

Έτσι προσέφυγα στο επίσημο κατάστημα, εκτός Ali.
Όταν έψαχνα για G10, είχα προσέξει ότι στο checkout υπολογίζεται ο φόρος (δεν το κάνουν πολλοί).
Στο καλάθι λοιπόν, η τιμή ήταν $197 (€190) τελική, με φόρο & έξοδα αποστολής.
Ακριβό, φτηνό, αυτό είναι.

Περνάμε στο ρολόι αυτό καθεαυτό, το οποίο δεν μου ήταν άγνωστο.

Γύρω στον 1 χρόνο πριν, ήρθε στα χέρια μου το σχεδόν πανομοιότυπο βουργουνδί Baltany με μπρούτζινο bezel, του Αλέξανδρου.
Αν & φαινομενικά ίδιο, το ρολόι εκείνο διέφερε σημαντικά σε σχέση με αυτό που πουλάει σήμερα η εταιρεία.

Καταρχήν η διάμετρος ήταν 4mm μεγαλύτερη, σε σχέση με τα 40mm του παρόντος μοντέλου.
Ο μηχανισμός ήταν κινέζικος κλώνος της 2824 (PT5000 αν δεν κάνω λάθος), άρα ταχύπαλμος, ενώ πλέον χρησιμοποιείται η NH38, χωρίς αυτή τη φορά ghost date.
Επίσης τα σημάδια της ώρας ήταν applied, σε σχέση με τα τωρινά τυπωμένα.

Το ρολόι έγινε (ας το πούμε) περισσότερο λαϊκό, για να μη πω πτωχό.
Το μεγάλο κέρδος όμως είναι στο μέγεθος, αφού το παλαιότερο ήταν οριακά ΤΕΡΑΣΤΙΟ.
Ακόμα & τα μεγαλύτερα ρολόγια που είχα εκείνη την εποχή, το inox & ο τόνος, ωχριούσαν μπροστά του.
Έτσι (λόγω μεγέθους), το τότε Baltany έφυγε ησύχως.




Οι διαστάσεις του τωρινού μοντέλου που έχω στα χέρια μου, είναι 39.4x46.8x13mm & το βάρος 89g, με το (πολύ μαλακό) μαύρο δερμάτινο λουράκι του πακέτου.
Το κρύσταλλο είναι θολωτό ζαφείρι, η αδιάβροχοποίηση φτάνει τα 200m, με την (εξαιρετική σε μέγεθος & αίσθηση) μπρούτζινη κορώνα να είναι βιδωτή, όπως & το καπάκι.

Παρότι οχτρός την ρολογιών χωρίς ημερομηνία (γιατί υπάρχουν κλπ), στο συγκεκριμένο έκανα τα στραβά μάτια.
Αν υπήρχε έκδοση με ημερομηνία (στο 3, στο 4μιση, στο 6 ή & στο 12), θα την είχα φυσικά επιλέξει.

Πάμε στο κομμάτι homage ή πρωτότυπο.
Να ξεκαθαρίσω πως για μένα δεν έχει την παραμικρή σημασία.
Αν είναι 100% ή 50% αντίγραφο, αν δανείζεται στοιχεία από εδώ & από εκεί κλπ.
Μου αρκεί να είναι όμορφο & ποιοτικό το αποτέλεσμα.

Το dial ακόμα & εγώ καταλαβαίνω ότι προέρχεται από Black Bay/Submariner, με τους δείκτες-μολύβι να διαφοποιούνται.
Για την κάσα, είδα ότι επίσης βασίζεται σε Rolex (bubbleback).
Το bezel κάπου διάβασα ότι θυμίζει Submersible?
Ίσως από κάποιο παλαιότερο μοντέλο?
Δεν έχω ιδέα.

Προσωπικά πιστεύω ότι σαν σύνολο, είναι ένα από τα ομορφότερα ρολόγια της Baltany & γενικότερα ένα από τα πιο ξεχωριστά που πωλούνται στο Ali.
Το ότι είναι εν μέρει μπρούτζινο, & όχι πλήρως, είναι το σημείο που για μένα κάνει τη διαφορά.

Το bezel είναι ίσως το μόνο σημείο που αισθητικά χρήζει κριτικής, όχι λόγω του μπρούτζου, αλλά των ατσάλινων πίρων, το οποίο θυμίζει φινιστρίνι πλοίου.
Από τη στιγμή που είναι σταθερό, δεν θα ήταν κακή ιδέα να μείνει κενό.
Δίνει βέβαια ένα vintage χαρακτήρα, χωρίς το αποτέλεσμα να είναι εκκεντρικό ή αντιαισθητικό.
Τέλος πάντων, έτσι το είδαν οι δημιουργοί, έτσι το έκαναν.
Οι reviewers στο YouTube αποκαλούν το ρολόι wheelking, δεν ξέρω αν το όνομα ανήκει σε κάποιο μοντέλο του παρελθόντος ή γιατί θυμίζει κατά κάποιο τρόπο στέμμα.

Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο.
Είναι όμορφο, είναι διαφορετικό, μπορεί να φορεθεί σχεδόν παντού.
Προς το παρόν του δοκιμάζω λουράκια, 2 ακόμα είναι καθοδόν, αν & ο καμβάς φαίνεται να κερδίζει.

Με καταλυτική ημερομηνία τις 31/12 (όπως είπε & 1 φίλος, δεν έγραψα έτος), έκανα αγώνα δρόμου για να γίνουν ορισμένες τελευταίες μεταβολές, πωλήσεις, ανταλλαγές & αγορές.

Μετά από 3.5 χρόνια αρκετά έντονης ενασχόλησης, μπαίνει ένα οριστικό τέλος, γιατί μόνο έτσι κόβονται οι κακές συνήθειες.
Μαχαίρι.
Το χόμπι αυτό μου απορροφά περισσότερο χρήμα & χρόνο από όσο θα ήθελα.

Περνάμε στα τελευταία αποκτήματα.

Στην κατηγορία του ημιdress αυτόματου, υπήρξαν κάποιες αποτυχημένες προσπάθειες (Phoibos), αλλά & κάποιες επιτυχημένες, που λόγω μεγέθους ή βάρους, δεν βγήκαν (Baltany, Helm).

Κινήθηκα & αυτή τη φορά, με βάση το Helm, προς dress καταδυτικό δλδ.
& επειδή η φτήνια τρώει τον παρά, η έρευνα έδειξε ένα παλιό στόχο, το Orient kamasu.

Πρώτα είδα τη νεότερη μορφή του, το σαμπανιζέ με το dial αλά explorer, το οποίο δεν με συγκίνησε.
Έτσι κατέληξα στο κλασικό βουργουνδί 1ης γενιάς.

Για το συγκεκριμένο ρολόι έχουν γραφτεί ύμνοι.
Εγώ φυσικά δεν θα κάνω το ίδιο.

Εστιάζοντας πάντα στα αρνητικά, το 1ο που παρατήρησα ήταν, πόσο κάτω του μετρίου είναι το μπρασελέ, το οποίο σκούζει σαν ποντίκι στριμωγμένο στη γωνία & χρήζει άμεσης αντικατάστασης.

2ο αρνητικό & πιο σημαντικό, η κορώνα.
Μικρή, χωρίς grip, με crown guards που εμποδίζουν.
Μια κακή κορώνα για αυτόματο ρολόι.

Κατά τα άλλα, είναι όμορφο, μπορεί να φορεθεί & με ένα πουκάμισο, έχει σωστό μέγεθος, είναι όσο ανθεκτικό χρειάζεται (καταδυτικό αφού), ενώ δεν του λείπει & το ζαφείρι.

Η ύπαρξη του fugu, μου δημιούργησε (όπως πάντα) μια αίσθηση ανταγωνισμού μέσα στην ίδια τη συλλογή.
Σε συνδιασμό με τα μειονεκτήματα του kamasu, άρχισα να έχω αμφιβολίες για την επιλογή μου, θέλησα να το αντικαταστήσω με κάτι περισσότερο ποιοτικό (& ίσως λιγότερο καταδυτικό).

Τελικά η λογική νίκησε (σπάνιο αυτό) & το kamasu παρέμεινε.
Αναμένεται ένα jubilee μπρασελέ της προκοπής, που θα το ανεβάσει λίγο.

Στην κατηγορία του rugged ηλιακού, έγιναν πολλές προσπάθειες τους τελευταίους μήνες, ειδικά με Casio (casioak, protrek, 6900), για να καταλάβω ότι πλέον, τα πλαστικά ρολόγια με απωθούν.

Η απουσία Seiko από τη συλλογή, με οδήγησε προς την Prospex σειρά, με τα ηλιακά κομμάτια, να είναι δυστυχώς μετρημένα στα δάχτυλα.
Έτσι κατέληξα σε παλιούς γνωστούς:
Arnie & ηλιακός τόνος.

Το SafArnie, αν με το αγαπημένο μου anadigi φορμάτ & όμορφους pvd χρωματισμούς, κόπηκε λόγω μεγέθους.
Ο ελαφρά μικρότερος ηλιακός τόνος, & αυτός σε pvd, κέρδισε τη μάχη.
Θα πει κάποιος, γιατί σκουρόχρωμο.

1ον, δεν έχω pvd & πάντα μου άρεσαν οπτικά.
2ον, κρύβει το μεγαλούτσικο μέγεθος του τόνου.
3ον, κάνει το ρολόι περισσότερο διακριτικό & μιλιταριστικό.
Για όλους αυτούς τους λόγους, & επειδή Seiko, ο ηλιακός τόνος επέστρεψε στη συλλογή, με άλλο χρώμα.

Στα αρνητικά, το (όμορφο κατά τα άλλα) χακί λουράκι από σιλικόνη, με το ακορντεόν τελείωμα, χρήζει & αυτό αντικατάστασης.
Το κρύσταλλο κατά την τακτική της Seiko σε αυτά τα χρήματα, είναι mineral.
& κομματάκι εκτεθειμένο/υπερυψωμένο.
Η άκρη του bezel είναι για κάποιο περίεργο λόγο ασημί χρώματος, σε αντίθεση με το υπόλοιπο ρολόι, κάνοντας τη να μοιάζει αταίριαστη.

Στα θετικά, το ρολόι είναι κατά τη γνώμη μου κάτι σαν alter ego του gw-5000:
Μεταλλική κάσα, πλαστικό εξωτερικό κέλυφος, ανθεκτική στιβαρή αίσθηση, αλλά & αναλογική ώρα που ο περισσότερος κόσμος προτιμά.
Το μαύρο πλαστικό shroud δεν χρειάζεται να αντικατασταθεί με μεταλλικό (όπως στον παλαιότερο μου τόνο), αφού ταιριάζει οπτικά με το υπόλοιπο ρολόι.
Οπότε κέρδισα σε βάρος (94g) & φαινομενικό όγκο.

Υπάρχουν αρκετές διακριτικές πινελιές πορτοκαλί χρώματος, στο δευτερολεπτοδείκτη, την κορώνα & ανάμεσα στην κάσα & το bezel, κάνοντας το περισσότερο ενδιαφέρον.
Η Seiko πάντα δίνει σημασία σε αυτά τα μικρά, που κάνουν τη διαφορά.
Για τα μεγάλα, δεν ξέρω...

Τα 2 αυτά ρολόγια θα μπορούσαν να είναι μια συλλογή από μόνα τους, αφού καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα τρόπου ζωής & ενδυμασίας.
Νομίζω ότι στο κομμάτι τιμής που κινούμαι, είναι 2 αρκετά καλές επιλογές για την κατηγορία που το καθένα ανήκει.









Επίλογος.

3.5 χρόνια ενασχόλησης & μερικές χιλιάδες € (το ακριβές ποσό ούτε το ξέρω, ούτε έχω σκοπό να το υπολογίσω), για να καταλήξω στα 8 ρολόγια που έχω στην κατοχή μου.
Άξιζε όλον αυτόν τον κόπο?
Υλιστικά & μόνο, ΟΧΙ.
Αν το έβλεπα έτσι, θα έβαζα απλά τα κλάματα.

Με λίγη υπομονή, καθώς & λίγο σφίξιμο & ξεζούμισμα, θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι εντελώς διαφορετικά, & να έχω κάποιο Breitling, Tudor, ή Omega, & αν το έφτανα ακόμα πιο μακριά, ίσως & κάποιο Air King.
Θα μπορούσα να έχω 1 ρολόι που να έχει απτή αξία, που θα μπορούσε να περάσει στην επόμενη γενιά, ως κάτι σημαντικό & προσωπικό.

Μακάρι να είχα την υπομονή, την εγκράτεια, την προσήλωση στο στόχο, για να καταφέρω κάτι τέτοιο.
Όμως για μένα, που δεν κατέχω αυτό το κομμάτι της αγοράς (όχι πως κατέχω & κάποιο άλλο), είχε μεγαλύτερη λογική, το να παραμείνω σε ένα διαχειρίσιμο ποσό ανά κομμάτι.

Δυστυχώς, είχα την αίσθηση ότι δε θα μπορέσω να διαχειριστώ ρολόγια αρκετών χιλιάδων €.
Ακόμα & τα 100ρικα μου δημιουργούν άγχος, πώς να έφτανα ψηλότερα?

Ίσως αυτή είναι η κάστα μου.
Ίσως ήμουν μόνο για Casio, Orient (ούτε καν Star), Citizen & Seiko (από τα φτηνά).
Αλήθεια-ψέματα, έτσι το είδα, έτσι έπραξα.

Από το forum μπόρεσα & έμαθα πολλά, αλλά το σημαντικότερο γνώρισα εξαιρετικούς ανθρώπους, με κάποιους από τους οποίους μιλάω σχεδόν καθημερινά & θα συνεχίσω να συναναστρέφομαι ακόμα & μετά τη διακοπή των αγοραπωλησιών.

Γι'αυτό το λόγο αισθάνομαι αρκετά γεμάτος από αυτά τα 3.5 χρόνια.
Από ρολόγια ίσως δεν τα πήγα & πολύ καλά, κέρδισα όμως σε γνώσεις & πραγματικές φιλίες.

Εις το επανιδείν.

Η παρούσα εικόνα της συλλογής.
Μετά την αποχώρησης & του INOX, είναι μετρημένες οι κινήσεις που μπορούν να γίνουν.
Ή τα ρολόγια θα γίνουν 4, ή θα προστεθεί ακόμη 1, για να γίνουν 6.

Ας πούμε ότι ο αριθμός 5 ή όποιος άλλος περιττός, δεν παίζει.
Όχι για κάποιο γούρι, αλλά μάλλον λόγω ψυχαναγκασμού.
Όσα είναι πάνω, πρέπει να είναι & κάτω (& ένα γιατρό παρακαλώ).
Αποχώρηση καταδυτικού δεν παίζει προς το παρόν, οπότε φύγαμε για 6ο ρολόι.

Το αναλογικοψηφιακό format ήταν πάντα το αγαπημένο μου, αλλά όταν ξεκίνησα να δίνω σωρηδόν τα Casio, ουσιαστικά σταμάτησα & να έχω τέτοιου είδους ρολόι.
Τελευταίο που είχα στην κατοχή μου, ήταν το ηλιακό casioak, το οποίο έφυγε λόγω φτηνής/πλαστικής αίσθησης & κακής επιλογής χρώματος.
Πάμε στα τωρινά υποψήφια & λίγα λόγια γι'αυτά, ξεκινώντας αντίστροφα.



#4 Alpina ArpinerX.
€323, Amazon Αμερικής.
https://www.amazon.com/gp/product/B082DZXDN4

Το ελβετικό protrek είναι & το μόνο που δεν είναι ηλιακό (2 χρόνια διάρκεια μπαταρίας).
45ρα κάσα από fiberglass, μεταλλικό μπρασελέ & bezel (PVD), κρύσταλλο από ζαφείρι, 100m wr, ιδιαίτερος μηχανισμός με αισθητήρες πυξίδας/βαρόμετρου/υψόμετρου, UV ακτινοβολίας (!) & συνδεση μέσω εφαρμογής.



#3 Casio Protrek PRW-60.
€298, Amazon Ιαπωνίας.
https://www.amazon.co.jp/-/en/gp/product/B07CM8JPW8

JDM Protrek, με χρώμα που περισσότερο προβληματίζει.
47mm διάμετρος (η Casio μετράει & την κορώνα, υποθέτω ότι το πραγματικό είναι 42-43), πλαστική κάσα, αλλά μεταλλικά lugs, case back & bezel, mineral, & 100m wr.
Tough movement, ηλιακός & ραδιοελεγχόμενος, με αισθητήρες πυξίδας/βαρόμετρου/υψόμετρου.

Οι φιναλίστ.



#2 Seiko Prospex SBEQ007.
€291, Amazon Ιαπωνίας.
https://www.amazon.co.jp/-/en/gp/product/B086CDF4QW

JDM SafArnie, 48mm διάμετρος (όσο πάμε ανεβαίνουμε), ατσάλινη PVD κάσα, πλαστικό shroud, mineral, κουμπιά που (δυστυχώς) βιδώνουν & 200m wr (driver's αφού).



#1 Casio G-Shock GST-B300.
€324, Amazon Ιαπωνίας.
https://www.amazon.co.jp/-/en/gp/product/B08DP898NK

https://www.youtube.com/watch?v=w2NMhP-utCY

Το video μιλάει από μόνο του, επόμενη δοκιμή, μάλλον στη Φουκουσίμα.

JDM & αυτό, 50mm διάμετρος μαζί με τα πλήκτρα, κάσα από carbon, κέλυφος από ατσάλι, mineral, 200m wr, σύνδεση με εφαρμογή, & στο πακέτο (πέραν του μπρασελέ), λουράκια πολυουρεθάνης & καμβά.

Είναι μάλλον σαφές πού προσανατολίζομαι, αλλά θα ήθελα & τη γνώμη σας.

Η παραλαβή από Ιαπωνία, δεν ήταν τόσο επεισοδιακή όσο αυτή από Αμερική.
Απλά αντί για Πέμπτη, όπως ήταν προγραμματισμένο, έφτασε σπίτι 4 ημέρες μετά.
Οι Ιάπωνες σε αντίθεση με κάποιους άλλους, φροντίζουν & προστατεύουν τα προϊόντα που αποστέλλουν, όπως πρέπει.
Οι θήκες αυτή τη φορά ήρθαν ανέπαφες.

Ξεκινάω με το φτωχό συγγενή DW-6900B, που ήρθε ταπεινά, σαν συμπλήρωμα για το ιαπωνικό καλάθι.
Είναι μαζί με το DW-5600E τα πιο βασικά G-Shock, ικανό & αναγνωρίσιμο & πραγματικά οικονομικό.
Το Foxfire κερδίζει τις εντυπώσεις σαν vintage κομμάτι, αφού εμφανισιακά είναι απαράλλαχτο, όπως το 1995 που πρωτοκυκλοφόρησε.
Την κλασική εμφάνιση, συμπληρώνει το electroluminescent φωτάκι.

Στο επετειακό DW-6640, ο κόσμος παραπονιέται για την αντικατάσταση του EL με LED.
Στο αυθεντικό μοντέλο, χρησιμοποιήθηκε για 1η φορά τέτοιου είδους φωτισμός & πολλοί θεωρούν ότι δεν έπρεπε να πειραχτεί.
Όμως έχει καιρό που η Casio ξεκίνησε αυτή την αλλαγή, καθώς τα EL θεωρούνται λιγότερο αξιόπιστα & περισσότερο ενεργοβόρα.
Η μπαταρία διαρκεί πλέον 5 χρόνια στο 6640 (2 στο παλιό μοντέλο).
Κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις.

Η διαφορά ανάμεσα στο 6600 & στο 6900, βρίσκεται στο dial.
Ενώ & στις 2 περιπτώσεις τα ψηφία είναι παρόμοιου μεγέθους, η πιο αραιή τοποθέτηση τους στο 6600, όπως & των γραφικών στο κέντρο του dial (& χωρίς να παρεμβάλλεται μαύρο φόντο), το κάνει να δείχνει περισσότερο φωτεινό, άρα & ευανάγνωστο.
Στο 6900, το σήμα κατατεθέν-3 μάτια, καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του dial, χωρίς να παρέχει ουσιαστική πληροφόρηση.

Αυτό που κάνει το 6640 να ξεχωρίζει, είναι φυσικά τα λογότυπα & λοιπά διακριτικά των 40 ετών.
Περισσότερο εμφανές στο λουράκι, στο οποίο υπάρχει χαραγμένο με laser, ένα ολόκληρο κατεβατό με χρονολογίες & κωδικούς μοντέλων (οι πιο σημαντικές κυκλοφορίες από το ξεκίνημα, μέχρι & σήμερα).

Το keeper είναι μεταλλικό χρυσού χρώματος (όχι όμως & το κούμπωμα) & έχει πάνω του 4 αστέρια & τη φράση since 1983.
Στο πρεσαριστό καπάκι υπάρχει χαραγμένο το λογότυπο των 40 χρόνων, το οποίο εμφανίζεται & στην οθόνη, όταν αυτή φωτίζεται.
Επίσης στο πλήκτρο mode, υπάρχει χαραγμένο ένα αστέρι.
Αν εξαιρέσει κανείς το λουράκι, όλα είναι διακριτικά & όμορφα εκτελεσμένα.

Όπως είπα & την προηγούμενη φορά, είναι πρακτικά αδύνατο να κρατήσω 3 τόσο παρόμοια ρολόγια, οπότε κάποια πρέπει να αποχωρήσουν.
Υπήρξε ενδιαφέρον σχεδόν άμεσα για το foxfire, οπότε έφυγε ησύχως για την καινούρια του στέγη.

Για το DW-6640, η ιστορία που κουβαλάει, η επανέκδοση μετά από 10+ έτη, καθώς & τα σήματα των 40 χρόνων, το καθιστούν εύκολη επιλογή.
Είναι όμως τελικά έτσι?
Για να είμαι ειλικρινής, τα επετειακά ή limited μοντέλα, αν & στην αρχή μου τραβούν την προσοχή, στη συνέχεια ξεθυμαίνουν.
Ουσιαστικά αυτό που μένει, είναι το ίδιο το ρολόι.

Το GW-6900, σαν πιο πλήρες σε specs, μίλησε στην καρδιά μου.
Βγήκε αλώβητο από την περιπέτεια του, έφτασε 1ο, του πέρασα ήδη το μπρασελέ, το φόρεσα.

Στην απόφαση για το ποιο θα δώσω, έπαιξε φυσικά ρόλο ότι το επετειακό, έχει περισσότερο ενδιαφέρον για τους φίλους της σειράς, πιστεύω πως θα φύγει ευκολότερα.

Αύριο φεύγω για ολιγοήμερες διακοπές, όταν επιστρέψω θα ανεβάσω & την αγγελία.
Όποιος ενδιαφέρεται, ας στείλει pm & το συζητάμε.

Θα ξεκινήσω ζητώντας συγγνώμη από τον @jo.sa, του είχα υποσχεθεί τον ηλιακό τόνο, αν ποτέ τον πουλούσα.
Έπαιξε όμως ανταλλαγή που δεν χανόταν, οπότε...

Η λογική πάνω σε αυτή την ανταλλαγή, στηρίχτηκε περισσότερο στο ότι Helm δεν θα μπορούσα ποτέ να αποκτήσω με φυσιολογικό τρόπο (Αμερική, τελωνείο, κλπ).
Έπρεπε κάποιος γενναίος να κάνει αυτή την κίνηση, & εγώ να περιμένω σαν τον γύπα από το Lucky Luke...

Εντύπωση μου έκανε, ότι ενώ μιλάμε για ένα ουσιαστικά καινούριο ρολόι & μια εταιρία γνωστή για την ποιότητα της & δύσκολα προσβάσιμη & σχεδόν πάντοτε sold out, παρέμεινε σχεδόν 1 μήνα σε αγγελία.
Ένα από τα μυστήρια αυτής της ζωής...

O τόνος που αποχώρησε από την άλλη, ήταν διακαής πόθος, σχεδόν από τότε που ξεκίνησα να ασχολούμαι με ρολόγια.
Παραμένει κατά τη γνώμη μου, το πιο ξεχωριστό σχεδιαστικά καταδυτικό.
& ευτυχώς σχετικά εύκολο να αποκτηθεί (τουλάχιστον στα ηλιακά μοντέλα).

Πρώτα δοκίμασα το Arnie (το ξέρω ότι δεν είναι πραγματικός τόνος, η κάσα του όμως τον κατατάσσει σε αυτούς), το οποίο δυστυχώς, παρόλο το hype, δεν μου βγήκε.
Μεγάλο μέγεθος, 3 υπερμεγέθεις κεραίες, κουμπιά μη συνεχώς προσβάσιμα (βιδωτά).

Αντικαταστάθηκε με έναν ελαφρά μικρότερο & απλούστερο, επίσης ηλιακό τόνο.
Κατά μία έννοια επένδυσα πάνω του, πήρα μεταλλικό shroud, 2 μπρασελέ, λουράκια πολυουρεθάνης & FKM.
Τζίφος.
Κάτι με ενοχλούσε σε αυτόν, υποθέτω ότι ήταν το μεγάλο του φάρδος...
Δε μπόρεσε ποτέ να κερδίσει μια θέση στο χέρι μου & αμφιταλαντευόμουν καιρό, αν πρέπει να τον δώσω ή όχι.
Ο κύριος λόγος που παρέμενε στη συλλογή, ήταν το λογότυπο στο dial.

Ναι, μέχρι πρόσφατα σκεφτόμουν έτσι, ήθελα να έχω λίγο από όλα, κατά κάποιο τρόπο μια πιο πλήρη & ολοκληρωμένη συλλογή.
Όλοι οι μεγάλοι Ιάπωνες, ολίγη από Ρωσία, ολίγη από Κίνα, ολίγη από Ελβετία.
Με τον καιρό, βήμα-βήμα, όλο αυτό ξεπεράστηκε.

Μετά την αποτυχία με το Nebula, έπεσα σε τέλμα.
Άρχισα να καλοβλέπω τους Ελβετούς, που τόσα χρόνια σνόμπαρα & να ρίχνω στο τραπέζι κάποια grail (για μένα) JDM μοντέλα:
Attesa, Orient Star, Oceanus, Seiko Selection, PMD.
Όπως ξαναείπα, ο Βασίλης έκανε τον κόπο να βοηθήσει στην επιλογή, στέλνοντας μου το Attesa του.

& εκεί το πράγμα ξεκαθάρισε.
Το Attesa είναι σαν τις όμορφες γυναίκες, που έχουν όλα τα καλά, δεν τις ερωτεύεσαι, αλλά τελικά τις παντρεύεσαι.
Είναι μια εξαιρετική, ολοκληρωμένη επιλογή.
Είπα λοιπόν να προσπεράσω, αφού & ο Ισπανός, το έχει σχεδόν πάντα διαθέσιμο.

Την αγγελία του Γιώργου (αν & το Helm με εντυπωσίασε), αρχικά δεν της έδωσα μεγάλη σημασία, λόγω της ύπαρξης ήδη 2 καταδυτικών.
Για να πω την αλήθεια, στην αρχή ήμουν αρκετά επιφυλακτικός στο να ανταλλάξω το μοναδικό μου Seiko, είχα σκοπό να το παραχωρήσω, μόνο αν ερχόταν στη θέση του κάποιο άλλο Seiko (Kinetic GMT...).
Τελικά ήρθα στα λογικά μου, είδα τα ρολόγια που ήδη έχω, σκέφτηκα το Miyako στη θέση του τόνου & voila.

Με το που πιάνεις το Helm στο χέρι, καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται.
Εργαλείο με τα ούλα του.
Το ρολόι έχει βάρος 185g, με προσαρμοσμένο το μπρασελέ στο χέρι μου.
Ενώ είναι σαν οβίδα, το πράγμα είναι τόσο καλά ζυγισμένο, που γυρίζει ελάχιστα.
Αν & ουσιαστικά μιλάμε για tool, δεν είναι σε καμία περίπτωση ακατέργαστο, όλα είναι στρογγυλεμένα, δεν τραβάει τρίχες, δεν αφήνει σημάδια.

Έχει αρκετά μαζεμένες διαστάσεις (αν εξαιρέσεις το ψηλό & φαρδύ bezel), θυμίζει σε μέγεθος αρκετά το ny0040.
Μόνο αν κάποιος περιστρέψει αυτό το bezel, μπορεί να καταλάβει για τι είδους νταμάρι μιλάμε.
Δεν έχει την παραμικρή ανοχή & back play.
Το μπρασελέ του έχει σχεδόν βελούδινη υφή, δεν έχω καταλάβει αν φταίει το βούρτσισμα, ή αν έχει κάποιου είδους coating (νομίζω δεν αναφέρεται πουθενά κάτι τέτοιο.

Το Miyako δεν έχει πρωτότυπο σχεδιασμό, είναι homage του fifty fathoms.
Δεν ξέρω αν φταίει η ομοιότητα του με αυτό, ή αν βοηθάει η επεξεργασία του & τα γυαλισμένα του κομμάτια & το εξαιρετικό θολωτό κρύσταλλο, δημιουργείται πάντως μια αίσθηση πολυτέλειας.
Το ρολόι δεν περνάει απαρατήρητο & έχει έναν άλλον αέρα, σε σχέση με τα υπόλοιπα καταδυτικά που έχω δοκιμάσει όλα αυτά τα χρόνια.

Μειονέκτημα είναι όπως προανέφερα το βάρος, το οποίο όμως είναι σωστά διανεμημένο.

Το υποκίτρινο χρώμα των δεικτών & των σημαδιών, δημιουργεί μια πιο vintage αίσθηση, αλλά σε συνδιασμό με το γκρι dial, το contrast υπολείπεται.

Το clasp έχει 4 microadjustments, παρόλα αυτά είναι κάπως μικρό.
Σε συνδιασμό με τα links του μπρασελέ, που είναι κομματάκι μεγάλα σε μήκος, πιστεύω ότι θα έπρεπε να επιλεγεί κάποιο μεγαλύτερο κούμπωμα, με περισσότερες τρύπες, ή ίσως & με κάποιο σύστημα προσαρμογής on the fly.
Παρήγγειλα ήδη από τη Helm μεγαλύτερο clasp, το μεγαλύτερο που έχουν τέλος πάντων.
Αφού το ζητάει ο κόσμος, γιατί δεν το βάζουν απευθείας?

Πέραν από αυτά τα ψιλολόγια, η επιβλητική εμφάνιση του Miyako τα σκεπάζει όλα.
Dress μπορεί να μην είναι, έχει όμως μερικά ψήγματα, περίπου όπως & το full metal 5000.
Νομίζω ότι αυτά τα 2 ρολόγια, καλύπτουν ένα τέτοιο ρόλο, για οποίες στιγμές τέλος πάντων τον χρειαστώ.

Πάμε στο ζήτημα επόμενο ρολόι.

Δεν υπάρχει τπτ στον ορίζοντα & εννοώ πραγματικά ΤΙΠΟΤΑ.
Ίσως τα μόνα ρολόγια που δεν απέκτησα τόσο καιρό, είναι τα grail JDM που ανέφερα πιο πάνω, & ελβετικά, κατηγορίας τιμής Hamilton.
Αλλά δεν με τραβάνε.
Δεν καίγομαι για κανένα από αυτά.

Μοναδικό ρολόι που πιστεύω ότι αν το δω από κοντά, πρέπει να βρίσκεται κάποιος δίπλα μου να κάνει αέρα, είναι το Aerospace Evo.
Αλλά τα €3.500, είναι αυτή τη στιγμή εκτός προϋπολογισμού & πραγματικότητας.

& υπάρχει & το ζήτημα οικογένεια.
1η φορά η σύζυγος τις προάλλες, ενώ σε γενικές είναι συγκαταβατική, με ρώτησε πόσα χρήματα έχω δώσει όλα αυτά τα χρόνια σε ρολόγια.
& χτύπησε καμπανάκι, για το τι κάνω τόσο καιρό, τι ικανοποιώ με αυτό το χόμπι, τι του δίνω & τι μου ανταποδίδει αυτό.

& κατέληξα ότι ωραία πέρασα, είδα, δοκίμασα, έπαιξα.
Γιατί ένα παιχνίδι είναι, τουλάχιστον για μένα, αυτό το χόμπι.
Οπότε λέω ησύχως να αποσυρθώ.
Δεν είναι ότι θα σταματήσω να ασχολούμαι ή να βλέπω ρολόγια.
Απλά θα ξεκόψω από τις αγορές.

& ίσως σε 1-2 χρόνια, αν όλα στη ζωή μου παραμείνουν στη θέση τους, να έρθει & το Aerospace.

Αυτή ήταν η εικόνα της συλλογής (...) προ forum.
Διακρίνετε κάποιο μοτίβο?
Ναι υπάρχουν μόνο Casio.
Τα 4 από αυτά πλαστικά.

Από την έλευση της πανδημίας & μετά, που ξεκίνησε το πανηγύρι, ήθελα να δω & να αγοράσω όσα άντεχε η τσέπη μου.
Παρήλασε όλη η Ιαπωνία, αρκετή Κίνα, καθώς & ολίγη από Ρωσία & Ελβετία.
Δοκίμασα (τους οικονομικούς) μηχανισμούς σχεδόν όλων των ειδών, όπως & τα περισσότερα υλικά κάσας.

Μετά ήρθε η μεγάλη εκκαθάριση, ξεφορτώθηκα ότι θεώρησα βαρίδι, & απέμεινα με μόλις 6 ρολόγια.
Η εταιρία που πλήρωσε το μεγαλύτερο τίμημα, ήταν η πολυπληθέστερη Casio.
& ειδικά τα πλαστικά της κομμάτια.

Χάρισα (σε συνάδελφο) το G-Shock που φορούσα στη δουλειά επί 15 έτη, μια κίνηση τουλάχιστον αμφιλεγόμενη, αφού το ρολόι εκτός από βολικό, ήταν σε πολύ καλή κατάσταση & πιθανότατα θα συνέχιζε να είναι λειτουργικό για χρόνια.

Τη θέση του G-300, πήρε στον καρπό κυρίως το INOX & μερικές φορές το Giez.
Ρολόγια με τα ούλα τους, αλλά & με 2 αρνητικά.
Το βάρος, που ειδικά στο INOX θυμίζει φονικό όπλο & δεν ταιριάζει σε ρολόι που φοριέται από το πρωί μέχρι το βράδυ.
& το lume, που για κάποιο λόγο ξεχάστηκε.

Αυτά τα 2 μειονεκτήματα, με οδήγησαν μετά από καιρό σε έρευνα για νέο πλαστικό ρολόι, το οποίο θα είχε οπωσδήποτε φωτάκι.
Έτσι κατέληξα στους συνήθεις υπόπτους, τα G-Shock.
Συγκεκριμένα στο νεότερο, ηλιακό casioak.

Η επιλογή του χρώματος, ήταν απλά λάθος.
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που φοβούνται τις εκκεντρικές επιλογές, το κίτρινο όμως ήταν παταγώδης αποτυχία.
Πήγα να το διορθώσω με μαύρο bezel, πήγα να του περάσω μπρασελέ από 5600, το οποίο δεν ταίριαζε, είδα μετά τις τιμές των λουριών...
Επίσης το φως (αν & μιλάμε για ηλιακό) δεν ήταν αυτόματο, όπως στην περίπτωση των 5610.

Θολούρα.
& πώληση.

Είπα να συνεχίσω με τα INOX & Giez, το έκανα για 2 μήνες, μετά σκέφτηκα γιατί να το κάνω αυτό.
Έτσι η έρευνα με οδήγησε σε ρολόγια, που αν & κάποια στιγμή στο παρελθόν πλησίασαν αρκετά, τελικά δεν επελέγησαν.
Έτσι κάνω πάντα, γι'αυτό & το συνεχές πίσω-μπρος...
Μετά από ενδελεχή έρευνα, έπεσα πάνω σε μερικά Pro Trek (ο Νίκος άναψε ήδη τις δάδες), αλλά & σε ένα G-Shock.

Ξεκινάω από την προηγούμενη εμπειρία μου με την outdoor σειρά της Casio.
Το 2021, μετά από 10δες G-Shock, πήρα το 1ο μου Pro Trek.
Το μοντέλο που επέλεξα τότε, ήταν το κάπως μεγαλούτσικο analog/digital PRG-600.



Το ρολόι πέραν από την ομορφιά του, έπαιρνε άριστα με τόνο, στο πόσο ευανάγνωστο ήταν, μέρα & νύχτα.
Είχε ικανοποιητικό lume & αυτόματο φωτάκι, τόσο στο αναλογικό, όσο & στο ψηφιακό κομμάτι.
Ήταν επίσης αρκετά απλό στη χρήση, με μόνο παράπονο την αρχική ρύθμιση & την ψηφιακή κορώνα, που μπέρδευε κάπως τα πράγματα.
& φυσικά ως πλαστικό, ήταν πανάλαφρο.

Ήταν όμως & αρκετά μεγάλο, με 48mm διάμετρο (χωρίς την κορώνα) & 54mm lug2lug.
Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα, ήταν μια ευπάθεια που υπήρχε στα lugs, καθώς ήταν πρόσθετα κομμάτια, βιδωμένα στην κάσα (όλα πλαστικά).

Αυτά τα 2 θέματα θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αν επέλεγα τότε τα επίσης anadigi & σημαντικά μικρότερα & με μεταλλικά lugs, PRW-50/60.
Στη σειρά αυτή (30/50/60), που ήταν η μικρότερη & λεπτότερη των Pro Trek, τα lugs δεν ήταν μέρος της πλαστικής κάσας, αλλά προέκταση του μεταλλικού case back.
Δεν ήξερα όμως αυτές τις λεπτομέρειες τότε, ενώ τα μοντέλα αυτά (τα analog/digital) ήταν & σημαντικά ακριβότερα.

Κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε στα σκέτα digital 30ρια (PRW-30 & PRG-30), αφού η τιμή τους ήταν πάντα πιο συμπαθητική.
Το multiband PRW με το μεταλλικό bezel & την STN οθόνη, είχε τιμή παρόμοια με αυτή ενός GW-5000, ενώ το PRG, χωρίς αυτά τα 3 στοιχεία, αρκετά χαμηλότερα.

Πλέον η σειρά 30/50/60 έχει αντικατασταθεί με τα βιοπλαστικά 35/51/61, τα οποία ακολουθούν τον τρόπο κατασκευής του δικού μου PRG-600, με τα βιδωτά lugs (ο ορισμός του κάνω βήματα προς τα πίσω), ενώ & το case back έχει μετατραπεί από ατσάλινο, σε επίσης βιοπλαστικό (τον σώσαμε τον πλανήτη)...

Πάμε στην τελική επιλογή, γιατί πλατιάσαμε.

Στα Pro Trek, το PRW-60, βρέθηκε στα €370 (από eBay/ΕΕ), τιμή τουλάχιστον εξωπραγματική, αφού σε αυτά τα χρήματα έχω βρει PMD56 & Khaki Field με H10.
& παρότι με το αγαπημένο μου analog/digital φορμάτ, αποκλείστηκε.

Στα digital, εντόπισα το multiband PRW-30, στα €240 από eBay (ΕΕ), ενώ το οικονομικότερο & φτωχότερο PRG-30, στα €160 από Amazon Ιαπωνίας (μη JDM όμως).

Το G-Shock που έβαλα στη λίστα, ήταν το μπλε GBD-200.
Ίσως το πιο όμορφο G που έχω δει τελευταία & με την πολύ ευανάγνωστη MIP.
& με αρκετά χαμηλή τιμή, στα €110 (eBay ΕΕ).
Αλλά με ένα θεματάκι.
Χωρίς solar.

Το να μη χρειαστεί (σχεδόν) ποτέ αλλαγή η μπαταρία, είναι μεγάλο advantage για μένα.
Όπως & το αυτόματο φως, που υπάρχει σχεδόν σε όλα τα ηλιακά Casio (με κάποιες σκοτεινές εξαιρέσεις).
Στο 200 υπάρχει αυτόματο φως, το οποίο όμως απενεργοποιεί μετά από 6 ώρες για εξοικονόμηση μπαταρίας (αφού non solar).

Μετά την έλευση του DW-H5600, είναι πολλοί αυτοί που ζητούν ένα πιο απλοϊκό ηλιακό square με MIP οθόνη.
Μέχρι όμως να παρουσιαστεί κάτι τέτοιο, είπα να δοκιμάσω την τύχη μου με το PRG-30.

Το μικρό, φτωχό, πλην τίμιο, digital Pro Trek.
Όταν λέμε μικρό, οι διαστάσεις είναι: διάμετρος 42.2mm (χωρίς τα κουμπιά), lug2lug 51.5mm & ύψος 12.9mm.
Αν το συγκρίνουμε δλδ με κανονικά ρολόγια, το μέγεθος είναι προς μεσαίο.
Το βάρος από την άλλη είναι πουπουλένιο & φτάνει τα 64g.

Πάμε στην οθόνη.
Ένας από τους λόγους που πήρα το ρολόι, ήταν λόγω του μεγέθους της.
Εδώ βρήκα & το 1ο αρνητικό.
Ενώ η διάμετρος του dial είναι μεγάλη, τα ψηφία επίσης & υπάρχει αρκετή αντίθεση, υπάρχει ζήτημα με τη γωνία θέασης.
Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι ενώ σε λοξή γωνία είναι αρκετά ευανάγνωστη, σε 90° γωνία, τα πραγματα γίνονται ελαφρώς blur.
Στο ημίφως δεν παρατήρησα αυτό το φαινόμενο, πιθανό να έχει να κάνει & με την έλλειψη antireflective.

Όταν υπάρχει επιλογή με STN οθόνη (PRW-30), που είναι περισσότερο κρυστάλινη, ίσως θα έπρεπε να πάω προς εκείνο το μοντέλο.
Κατά τα άλλα, το κρύσταλλο κάθεται σχεδόν 2mm κάτω από το bezel (περίπου σαν G) & κάνει την επαφή με τοίχους, κουφώματα, πόρτες, δυσκολότερη.

H πλαστική κάσα είναι από ματ πλαστικό, που μοιάζει αρκετά ποιοτικό & στιβαρό.
Δεν παρατήρησα κάποιο τρίξιμο, ούτε στο bezel, ούτε στα κουμπιά.
Επίσης, όπώς προανέφερα, τα lugs & το caseback είναι μεταλλικά & ένα σώμα.
Υποθέτω ότι τουλάχιστον για τα lugs, τα πράγματα είναι αρκετά ασφαλή (κάτι σημαντικό για πλαστικό ρολόι), μόνο αν φάει καμιά γερή κατραπακιά στην κάσα, μπορεί πχ να σπάσει το σημείο που ενώνεται (μέσω βιδών) με το caseback.

Πάμε στο λουράκι.
Πολύ όμορφο χρώμα, δίνει χαρακτήρα, είναι αρκετά παχουλό & ποιοτικό.
Κάπου διάβασα ότι είναι σιλικόνης.
Δεν παίρνω όρκο, δεν μαζεύει σκόνες & σκουπιδάκια.
Περισσότερο μου θυμίζει πολυουρεθάνη, λόγω σκληρότητας.
Στη διάστασή του, εντόπισα & το 2ο αρνητικό του ρολογιού.
Είναι 23ρι, δεν ξέρω για ποιο λόγο επέλεξαν αυτό το μέγεθος, πάντως αν/όταν χρειαστεί να αλλάξει, θα με πονοκεφαλιάσει. γιατί είναι & αρκετά ακριβό.

Για το triple sensor, δεν έχω να σχολιάσω κάτι, δεν το πήρα γι'αυτό.
1 φορά που πάτησα τα κουμπιά, για να δω την αίσθηση τους, δουλεύει σβέλτα, & σε όλες σχεδόν τις λειτουργίες του ρολογιού, φαίνεται πάντα μέσα στην οθόνη η ωρα.

Στο αισθητικό κομμάτι, αν κάποιοι ξεπεράσουν ότι μιλάμε για digital ρολόι (για μένα δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα), το βρήκα αρκετά όμορφο, με σχεδόν stealth, μιλιταριστικό ύφος.
Σε αυτό σίγουρα βοηθάει το χρώμα από το λουράκι.
Δεν έχει την αγριάδα των G-Shock & αυτό είναι μάλλον πλεονέκτημα, καθώς είναι πιο διακριτικό από αυτά.

Δεν έχω κάτι παραπάνω να προσθέσω, πέραν ότι στο χέρι κάθεται ΛΟΥΚΟΥΜΙ.
Το μικρό Pro Trek, μου φαίνεται περισσότερο από ικανό για να ανταπεξέλθει στη δύσκολη καθημερινότητα της δουλειάς.
Ίσως έπρεπε να επιλέξω το κατά €80 ακριβότερο PRW-30, που ήταν πιο πλήρες, αλλά τα τσιγκουνεύτηκα.
Ίσως εμφανιστεί κάποιος άλλος στόχος σύντομα (πάντα εμφανίζεται) & αυτά τα χρήματα βοηθήσουν εκεί.