1
Hobbies / Περί συλλογών (ρολογιών και λοιπών παπαρδελιών..)
« στις: Σεπτέμβριος 10, 2019, 12:43:28 μμ »
Disclaimer: Αυτό το νήμα δεν έχει κανένα σκοπό να προσβάλλει τα μέλη του φόρουμ, ούτε ο υποφαινόμενος έχει καμία διάθεση υποδείξεων. Πρόκειται απλά για μια δική μου προσπάθεια να κατανοήσω πως σκέφτονται άτομα με κοινά με τα δικά μου ενδιαφέροντα.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, με οτιδήποτε έχω καταπιαστεί, έχω "καεί". Αυτό μεταφράζεται σε:
- άπειρες ώρες αναζήτησης πληροφοριών
- άπειρες ώρες αναζήτησης για αγοραπωλησίες
- άπειρες αγορές και στοιβαγμένα αντικείμενα, από αυτά που κάθε φορά αποφάσιζα πως αποτελούν "πάθος" μου
Πρόχειρα παραδείγματα:
- Ηλεκτρικές κιθάρες, πετάλια/εφφέ, ενισχυτές: Παρότι ποτέ δεν ήμουν καλός κιθαρίστας, είχε υπάρξει στιγμή που βρέθηκα με 5 κιθάρες και ένα σκασμό πετάλια και πολυεφφέ
- Ηλεκτρονικό τσιγάρο: H προσπάθειά μου να κόψω το τσιγάρο έγινε σχεδόν χόμπυ (είναι κάτι που προσπαθώ να ξεχάσω..). Αυτή η ιστορία κράτησε χρόνια. Δε θέλω να σκέφτομαι τι λεφτά φαγώθηκαν σε ακόμη έναν επισκευάσιμο ατμοποιητή από το τάδε ατσάλι, άλλο ένα μηχανικό mod, άλλο ένα ηλεκτρονικό mod κλπ
- Καπνοσύριγγες (οι γνωστές και ως πίπες): Σε επόμενη φάση της ζωής μου που αποφάσισα ότι είμαι πολύ "μερακλής" για να ασχολούμαι με το ηλεκτρονικό τσιγάρο, ξεκίνησα να μαζεύω και να καπνίζω πίπες. Μέσα σε 3 μήνες βρέθηκα με 15 (οκ αρκετές από αυτές μου χαρίστηκαν από οικογενειακό φίλο), με ένα σκασμό καπνούς (θέλει προσπάθεια να βρεις σοβαρούς καπνούς να σημειωθεί) κλπ (2-3 χρόνια μετά ακόμη δεν μπορώ να ξεφορτωθώ τις "επενδύσεις" του χύμπυ αυτού..)
Η λίστα αυτή δεν έχει τελειωμό.
Ενάμιση χρόνο πριν, έπαθα αυτό που λέμε σε απλά ελληνικά "έγκιωσα". Αισθάνθηκα την ανάγκη να ξεφορτωθώ τη "σαβούρα" μου, να ζήσω με λιγότερα αντικείμενα και κυρίως να ζήσω μια πιο απλή ζωή. Είχα ήδη κόψει το τσιγάρο και είχα νιώσει μια απίστευη ελευθερία που δεν εξαρτώμουν από 100 παπαρδέλια που θα πρέπει να κουβαλάω μαζί μου (ειδικά την περίοδο του ηλ. τσιγάρου).
Ερχόμαστε στο σήμερα λοιπόν.
Πλέον όντως ζω μια πιο απλή ζωή. Αυτό τον ενάμιση χρόνο ψώνισα μόνο απαραίτητα αντικείμενα, μέσα από μια διαδικασία που έπρεπε να απαντήσω στον εαυτό μου "γιατί το χρειάζομαι αυτό;". Όλα αυτά μέχρι που επέστρεψε η τρέλα με τα ρολόγια...
Η ιστορία μου με τα ρολόγια δεν είναι μακροχρόνια. Μετράει περίπου μια 3ετία, όταν έχοντας 1 καλό ρολόι ξεκίνησα να μαζεύω CASIO. Κάπου εκεί ήρθε και ενα SXK007 και σταμάτησα να ασχολούμαι. Όταν πήρα την απόφαση να διώξω συλλογές και περιττά αντικείμενα, τα ρολόγια δεν τα πείραξα. Θες γιατί δεν είχα δώσει πολλά λεφτά, θες γιατί όντως φορούσα μερικά από αυτά, τα άφησα στην ησυχία τους.
Μέχρι που την αρχή αυτού του καλοκαιριού αποφάσισα να πάρω έναν μπρασελέ για το SKX007...και ένα F91-W που δεν είχα....και ένα DW-5600...και ένα MDV-106....και μια homage χελώνα με διάφορα έξτρα parts...και ένα GW-M5610....και.....
Σημείωση: Κάπου εδώ θα πρέπει να σημειωθεί οτι σε αυτό το ποστ δεν ασχολούμαι με το κόστος. Δεν κοιτάζω δλδ αυτή την ιστορία από τη σκοπιά του πόσα χρήματα έχουν ξοδευτεί, αλλά πόσα αντικείμενα, χρήσιμα ή άχρηστα έχουν συλλεχθεί..
Για να μην τα πολυλογώ, πλέον έχω αλλάξει πολύ σαν άνθρωπος. Με "τσακώνω" ακαριαία όταν μπαίνω σε αυτό το άγριο καταναλωτικό mode. Άλλοτε με αφήνω να αγοράσω τις βλακείες μου και άλλοτε όχι, αλλά κυρίως ότι και να πράξω δεν έχω πλέον την ψευδαίσθηση ότι ακόμα ένα ρολόι (ή οτιδήποτε άλλο) θα μου φέρει χαρά. Ξέρω ότι αυτή διαδικασία είναι ένας αέναος κύκλος που δε σταματά ποτέ.. Ξέρω καλά ότι μόλις αγοραστεί το Α, το μυαλό επικεντρώνεται ΑΚΑΡΙΑΙΑ στο Β.
Στη φάση αυτή, έχω μετανιώσει πολύ που βρέθηκα με τόσα ρολόγια. Ξεκίνησα να χαρίζω μερικά εξ' αυτών σε δικούς μου ανθρώπους, άλλα πούλησα και κάποια άλλα θα τα πουλήσω στο άμεσο μέλλον. Αδυνατώ να κοιτώ τα 6-7 ρολόγια μου και να νιώθω άσχημα επειδή δεν ξέρω ποιο να πρωτοφορέσω. Ακούγεται αστείο, αλλά με πιάνει "τρέλλα"' όταν μου συμβαίνει αυτό.
Αντιλαμβάνομαι ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν είναι η καλύτερη ιδέα να μιλάς για σχοινιά, αλλά θα ήθελα να διαβάσω με ενδιαφέρον τις γνώμες σας πάνω στο θέμα, μιας και πολλοί από εσάς έχετε συλλογές.
Μάλιστα υποπτεύομαι ότι για να έχετε συλλογές ρολογιών....θα έχετε ανάλογες και άλλων αντικειμένων.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, με οτιδήποτε έχω καταπιαστεί, έχω "καεί". Αυτό μεταφράζεται σε:
- άπειρες ώρες αναζήτησης πληροφοριών
- άπειρες ώρες αναζήτησης για αγοραπωλησίες
- άπειρες αγορές και στοιβαγμένα αντικείμενα, από αυτά που κάθε φορά αποφάσιζα πως αποτελούν "πάθος" μου
Πρόχειρα παραδείγματα:
- Ηλεκτρικές κιθάρες, πετάλια/εφφέ, ενισχυτές: Παρότι ποτέ δεν ήμουν καλός κιθαρίστας, είχε υπάρξει στιγμή που βρέθηκα με 5 κιθάρες και ένα σκασμό πετάλια και πολυεφφέ
- Ηλεκτρονικό τσιγάρο: H προσπάθειά μου να κόψω το τσιγάρο έγινε σχεδόν χόμπυ (είναι κάτι που προσπαθώ να ξεχάσω..). Αυτή η ιστορία κράτησε χρόνια. Δε θέλω να σκέφτομαι τι λεφτά φαγώθηκαν σε ακόμη έναν επισκευάσιμο ατμοποιητή από το τάδε ατσάλι, άλλο ένα μηχανικό mod, άλλο ένα ηλεκτρονικό mod κλπ
- Καπνοσύριγγες (οι γνωστές και ως πίπες): Σε επόμενη φάση της ζωής μου που αποφάσισα ότι είμαι πολύ "μερακλής" για να ασχολούμαι με το ηλεκτρονικό τσιγάρο, ξεκίνησα να μαζεύω και να καπνίζω πίπες. Μέσα σε 3 μήνες βρέθηκα με 15 (οκ αρκετές από αυτές μου χαρίστηκαν από οικογενειακό φίλο), με ένα σκασμό καπνούς (θέλει προσπάθεια να βρεις σοβαρούς καπνούς να σημειωθεί) κλπ (2-3 χρόνια μετά ακόμη δεν μπορώ να ξεφορτωθώ τις "επενδύσεις" του χύμπυ αυτού..)
Η λίστα αυτή δεν έχει τελειωμό.
Ενάμιση χρόνο πριν, έπαθα αυτό που λέμε σε απλά ελληνικά "έγκιωσα". Αισθάνθηκα την ανάγκη να ξεφορτωθώ τη "σαβούρα" μου, να ζήσω με λιγότερα αντικείμενα και κυρίως να ζήσω μια πιο απλή ζωή. Είχα ήδη κόψει το τσιγάρο και είχα νιώσει μια απίστευη ελευθερία που δεν εξαρτώμουν από 100 παπαρδέλια που θα πρέπει να κουβαλάω μαζί μου (ειδικά την περίοδο του ηλ. τσιγάρου).
Ερχόμαστε στο σήμερα λοιπόν.
Πλέον όντως ζω μια πιο απλή ζωή. Αυτό τον ενάμιση χρόνο ψώνισα μόνο απαραίτητα αντικείμενα, μέσα από μια διαδικασία που έπρεπε να απαντήσω στον εαυτό μου "γιατί το χρειάζομαι αυτό;". Όλα αυτά μέχρι που επέστρεψε η τρέλα με τα ρολόγια...
Η ιστορία μου με τα ρολόγια δεν είναι μακροχρόνια. Μετράει περίπου μια 3ετία, όταν έχοντας 1 καλό ρολόι ξεκίνησα να μαζεύω CASIO. Κάπου εκεί ήρθε και ενα SXK007 και σταμάτησα να ασχολούμαι. Όταν πήρα την απόφαση να διώξω συλλογές και περιττά αντικείμενα, τα ρολόγια δεν τα πείραξα. Θες γιατί δεν είχα δώσει πολλά λεφτά, θες γιατί όντως φορούσα μερικά από αυτά, τα άφησα στην ησυχία τους.
Μέχρι που την αρχή αυτού του καλοκαιριού αποφάσισα να πάρω έναν μπρασελέ για το SKX007...και ένα F91-W που δεν είχα....και ένα DW-5600...και ένα MDV-106....και μια homage χελώνα με διάφορα έξτρα parts...και ένα GW-M5610....και.....
Σημείωση: Κάπου εδώ θα πρέπει να σημειωθεί οτι σε αυτό το ποστ δεν ασχολούμαι με το κόστος. Δεν κοιτάζω δλδ αυτή την ιστορία από τη σκοπιά του πόσα χρήματα έχουν ξοδευτεί, αλλά πόσα αντικείμενα, χρήσιμα ή άχρηστα έχουν συλλεχθεί..
Για να μην τα πολυλογώ, πλέον έχω αλλάξει πολύ σαν άνθρωπος. Με "τσακώνω" ακαριαία όταν μπαίνω σε αυτό το άγριο καταναλωτικό mode. Άλλοτε με αφήνω να αγοράσω τις βλακείες μου και άλλοτε όχι, αλλά κυρίως ότι και να πράξω δεν έχω πλέον την ψευδαίσθηση ότι ακόμα ένα ρολόι (ή οτιδήποτε άλλο) θα μου φέρει χαρά. Ξέρω ότι αυτή διαδικασία είναι ένας αέναος κύκλος που δε σταματά ποτέ.. Ξέρω καλά ότι μόλις αγοραστεί το Α, το μυαλό επικεντρώνεται ΑΚΑΡΙΑΙΑ στο Β.
Στη φάση αυτή, έχω μετανιώσει πολύ που βρέθηκα με τόσα ρολόγια. Ξεκίνησα να χαρίζω μερικά εξ' αυτών σε δικούς μου ανθρώπους, άλλα πούλησα και κάποια άλλα θα τα πουλήσω στο άμεσο μέλλον. Αδυνατώ να κοιτώ τα 6-7 ρολόγια μου και να νιώθω άσχημα επειδή δεν ξέρω ποιο να πρωτοφορέσω. Ακούγεται αστείο, αλλά με πιάνει "τρέλλα"' όταν μου συμβαίνει αυτό.
Αντιλαμβάνομαι ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν είναι η καλύτερη ιδέα να μιλάς για σχοινιά, αλλά θα ήθελα να διαβάσω με ενδιαφέρον τις γνώμες σας πάνω στο θέμα, μιας και πολλοί από εσάς έχετε συλλογές.
Μάλιστα υποπτεύομαι ότι για να έχετε συλλογές ρολογιών....θα έχετε ανάλογες και άλλων αντικειμένων.