Σωστός.Ούτε που το είχα δει! Στο θέμα της glycine που δε το διαβάζω καν και γι αυτό μου διέφυγε.

Μα όλα πρέπει να τα διαβάζουμε.  Πηγή γνώσης το φόρουμ. 

Και για να είμαι και εντός θέματος.

Οι βακελίτες που αναφέραμε, είναι η αρχική μορφή που χρησιμοποιήθηκε μέχρι και το 1960 +/-.

Και οι εφαρμογές του ήταν πολλές σαν πρωτοπόρο τότε υλικό.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82

Είναι ένα απλό και φθηνό πολυμερές, το οποίο παράγονταν τότε από δύο πάμφθηνες πρώτες ύλες και με χαμηλό κόστος σε ενέργεια. Επίσης είναι σκληρό, άκαυστο και πάρα πολύ ευέλικτο για ποικίλες χρήσεις.[6][7] Η εφεύρεση αυτή οδήγησε στη ραγδαία εξέλιξη και ανάπτυξη της βιομηχανίας των πλαστικών σε όλο τον κόσμο.[8]

Το νέο υλικό επειδή είχε εξαιρετικές, για την εποχή εκείνη, θερμικές, ηλεκτρικές και μονωτικές ιδιότητες, κυριάρχησε στην παγκόσμια αγορά (με το εμπορικό όνομα Bakelite) για την παραγωγή των ακόλουθων προϊόντων:

ηλεκτρικών συσκευών
μονωτικών υλικών
ραδιοφώνων
τηλεφωνικών συσκευών
χρηστικών αντικειμένων (λ.χ. κουζινικά σκεύη)
κοσμημάτων
παιδικών παιχνιδιών.

Τηλέφωνο του 1931, φτιαγμένο εξ' ολοκλήρου από βακελίτη (της εταιρείας Ericsson)
Λόγω των εξαιρετικών μονωτικών ιδιοτήτων του, αντικατέστησε επίσης τα κελύφη και το σκληρό καουτσούκ σε μέρη για τη βιομηχανία ηλεκτρικής ενέργειας καθώς και σε οικιακές συσκευές. Τη δεκαετία του 1920 και 1930, χρησιμοποιήθηκε ευρέως, επίσης σε κουμπιά, πίνακες, πίνακες κυκλωμάτων, επίσης στα ηλεκτρικά συστήματα αυτοκινήτων.[9]

Μετά τη βιομηχανική ανάπτυξη των πλαστικών (πολυαιθυλένιο, πολυπροπυλένιο κ.ά.), μετά το 1945, η παραγωγή του μειώθηκε σημαντικά.

Η εφεύρεση του βακελίτη επίσημα αναγνωρίστηκε ως ορόσημο στη σύγχρονη ιστορία των συνθετικών πολυμερών, τον Νοέμβριο 1993, από την American Chemical Society[10][11]


Μετά, με την ανάπτυξη της τεχνογνωσίας, ήρθαν τα νέα και διαφορετικά "πλαστικά" υλικά, αναπτύχθηκε η χημική βιομηχανία, και πλέον υπάρχουν πάρα πολλά άλλα υλικά, χαμηλής και υψηλής πυκνότητας LDPE, HDPE, PVC, PET, κλπ, που συναντάμε γύρω μας καθημερινά. Φιάλες, δοχεία, σακκούλες, έπιπλα, οπτικοί φακοί, και χίλια άλλα είδη.

Αν είναι έτσι να αναφέρουμε για την ιστορία πως η IWC το 86 παρουσίασε το πρώτο κεραμικό ρολόι,ένα IWC da Vinci pc με μια υπέροχη λευκή κεραμική κάσα, και λίγο αργότερα η rado με κάσα και μπρασελέ από κεραμικό.

Ειχε ήδη αναφερθεί. Απάντηση #8 πό @Spyoly.

Το 1986 η IWC λανσάρισε την πρωτοποριακή κεραμική της κάσα για να ακολουθήσει η RADO με περισσότερα μοντέλα.Τα κεραμικά υλικά χρησιμοποιούνται πλέον για τις ιδιότητες τους και όχι για να εντυπωσιάσουν λόγω τεχνολογικής υπεροχής.Το φινίρισμα και η αισθητική μιας κεραμικής στεφανης ταιριάζει απόλυτα με τον χαρακτήρα και τις απαιτήσεις των σύγχρονων Rolex (γρατζουνιές πχ από το ποτήρι του espresso fredo )ενώ κάποια ρολόγια που θα φορεθούν με απαίτηση να αντέχουν χτυπήματα χωρίς να σπάσουν θα προτιμήσουν μεταλλικά inserts .

....και έχει και την "καρφάρα" για τα ...........Rolex που ταλαιπωρούνται στις περιπέτειες της καφετέριας. 

o βακελίτης μυρίζει ...βακαλάο δηλαδή;

Υπάρχουν γκλοπ από βακελίτη…σκληρό υλικό και κάνει «ζημιά»
Ταπεινά συγνώμη για την διακοπή της αντοχής υλικών

Sent from my iPhone using Tapatalk

Και για να φύγουμε λίγο από τη θεωρία, από τα τόσα εκατομμύρια ρολόγια με κεραμικό που κυκλοφόρησαν πόσα είχαν πρόβλημα;

'Ολοι μας έχουμε ρολόγια με κεραμικό και με αλουμίνιο. Πόσα από τα πρώτα έσπασαν και πόσα από τα δεύτερα ξεθώριασαν, ξέβαψαν, χαράχτηκαν;

Όλοι έχουμε ρολόγια με ζαφείρι και ρολόγια με απλό αντιχαρακτικό κλπ. Πόσα από τα τα πρώτα έσπασαν και πόσα από τα δεύτερα απέκτησαν αποκρουστικά σημάδια;

Résumer. Βακελίτης για μπεζελ σπάει εύκολα. 

....πριν 70 χρόνια 

Κύριε Γιώργο δεν ξέρω τι λέτε και δε βλέπω κάποια σχέση με ωρολογιακά θέματα σε αυτές τις αναφορές.Στο δια ταύτα και σε σχέση με αυτό που είπε ο Αλέξανδρος πριν προς ο βακελίτης είναι καλό υλικό για μπεζελ γιατί δεν σπάει,ισχύει το ακριβώς αντίθετο.Είναι πολύ εύθραυστο υλικό για μπεζελ.

Πλανάσαι !

Επειδή ερώτησες, ειρωνικά κατα την δική μου αντίληψη,

Δλδ στα 6542 δεν έσπαζαν τα μπεζελ τους;

αν σπάνε τα μπέζελ συγκεκριμένου υλικού, συγκεκριμένου ρολογιού ( .....πριν 70 χρόνια ! ), απάντησα για τα υλικά και τις ιδιότητές τους.

Και αυτά τα υλικά, χρησιμοποιήθηκαν στην ωρολογοποιϊα, οπότε άπτονται σαφώς με τα ωρολογιακά θέματα.

Και η απάντησή μου, σκωπτική φυσικά, είναι ότι ΟΛΑ τα υλικά σπάνε, όταν οι συνθήκες είναι τέτοιες που ξεπερνάνε την σχεδιασμένη αντοχή τους.

Και πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό ότι η επιλογή των εκάστοτε υλικών, σε όλες τις κατασκευές, όπως και στα ρολόγια, είναι μία απόφαση στο τι προσπαθούμε να επιτύχουμε ( οι κατασκευαστές )

Πρωτοτυπία ? Αντοχή ? Διάρκεια εμφάνισης ?

Τα κεραμικά, μπορεί να έχουν μια κάποια αντοχή, αλλά,
α. Εχουν κόστος κατασκευής,
β. Ειναι ευθραυστα σε κρούσεις

Οπότε, ο κατασκευαστής επιλέγει αυτό που θεωρεί καταλληλότερο σε κάθε περίπτωση. Οπως και με τον ζάπφειρο έναντι των ακρυλικών.

Και δεν θα κάνεις ένα ρολόι περιπέτειας με κεραμικά, όπως και δεν θα κάνεις ένα dress με τεράστια κάσα και 500 μέτρα υδατοστεγανότητας.

Και στα ρολόγια, ο ανταγωνισμός οδηγεί την κούρσα των επιλογών.   

Να κρατήσουμε το αλουμίνιο?

Σε "φθηνές" υλοποιήσεις, σίγουρα!
Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις ένα "κεραμικό" σε ένα οικονομικό ρολόι (λέγε με Κινέζικο κλώνο) τί είδους κεραμικό είναι.......

....Και μην πει κανείς πως το "κεραμικό" μπεζελ ενός Pagani Design είναι το ίδιο πράγμα με το κεραμικό μπεζελ σε ένα Rolex! 

Τα υλικά, ΟΛΑ, σπάζουν όταν οι εξασκούμενες δυνάμεις, σημειακές ή ολικές, ξεπερνούν το όριο διαρροής τους.

Κάποια υλικά, ελαστικά ως προς την δομή τους, απορροφούν κάποιες δυνάμεις, με μη μόνιμη παραμόρφωση, κάποια άλλα, πιο άκαμπτα, δεν απορροφούν, οπότε θραύονται.

Συνεπώς ΟΛΑ τα υλικά, σε κάποιες συνθήκες σπάνε. Ειτε bezel είναι, είτε δεξαμενόπλοια. 

Κύριε Γιώργο δεν ξέρω τι λέτε και δε βλέπω κάποια σχέση με ωρολογιακά θέματα σε αυτές τις αναφορές.Στο δια ταύτα και σε σχέση με αυτό που είπε ο Αλέξανδρος πριν προς ο βακελίτης είναι καλό υλικό για μπεζελ γιατί δεν σπάει,ισχύει το ακριβώς αντίθετο.Είναι πολύ εύθραυστο υλικό για μπεζελ.

Δλδ στα 6542 δεν έσπαζαν τα μπεζελ τους;

Για αυτό, λογικά,μετά από χρήση, όπως είπες έσπαγαν τα bezel.

Στάλθηκε από το SM-N986B μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Ο βακελίτης είναι ένα θερμοσκληρυνομενο υλικό που αντέχει ΚΑΙ υψηλές θερμοκρασίες. Πχ τα παλαιότερα πλαστικά τασάκια, κουμπιά ηλεκτρικών συσκευών, διακόπτες κλπ, ήταν από τέτοια υλικά, που άντεχαν σε θερμοκρασίες και καταπονήσεις. Δεν σπάει εύκολα και δεν άλλοιωνεται από χημικά.

Εφαρμόστηκε σε πολλές εφαρμογές που απαιτούσαν αντοχή, αντικαθιστώντας μεταλλικές κατασκευές λογω ευπλαστου ( εγχυομενο σε καλούπι),  και μείωση βάρους.

Δλδ στα 6542 δεν έσπαζαν τα μπεζελ τους;

Τι να το κάνεις?Η ψαριλα σε απωθεί 

o βακελίτης μυρίζει ...βακαλάο δηλαδή;

Σκορδαλιά 

Χωρίς να το παίζω ειδικός,εξάλλου δεν είμαι,παραθέτω από το νέτ

Βακελίτης (αγγλ. Bakelite), χημικά ονομαζόμενος και ως «πολυοξυ-βενζυλο-μεθυλενο-γλυκολ-ανυδρίτης» (polyoxybenzylmethylenglycolanhydride), είναι το πρώτο πλαστικό προϊόν που δημιουργήθηκε από συνθετικά υλικά στις αρχές του 20ου αιώνα.

Αποτελεί θερμοσκληρυνόμενο πολυμερές ενός φαινοπλάστη, της ρητίνης φαινόλης-φορμαλδεΰδης, που χημικά προκύπτει μετά από αντίδραση της φαινόλης με τη φορμαλδεΰδη κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες θερμοκρασίας και πολύ υψηλή πίεση.

Ως πολυμερικό υλικό, ο βακελίτης είναι πολύ ανθεκτικός στις καταπονήσεις, στις καιρικές συνθήκες και την ηλιακή ακτινοβολία και στις υγρασίες[13] Ωστόσο, δεν είναι καθόλου μα καθόλου ελαστικό υλικό και όταν θερμανθεί αναδύει μία δυσάρεστη οσμή, σαν "ψάρι".[14]

Στάλθηκε από το SM-N986B μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Η στεφανη, στα ρολόγια,κυρίως στα diver ρολόγια,όπως όλοι ξέρετε είναι ζωτικής σημασίας. Εν αρχή, το πιο σωστό υλικό ήταν βακελιτης, μια μορφοποίηση πλαστικού ,όπου ναι μεν γρατζουνιεται εύκολα,αλλά σπάει πάρα πάρα πολύ δύσκολα  .
Στη συνέχεια άρχισε να χρησιμοποιείται το αλουμίνιο, σαν υλικό, επειδή,πρακτικά, σαν bezel,είναι άφθαρτο.
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει η λογική του να μην γρατζουνισω το ρολόι μου. Είναι ένα εργαλείο και το χρησιμοποιώ ανάλογα.
Στην πιο σύγχρονη εποχή, όπου η λογική υπάρχει μόνο στα λόγια, και όχι στις πράξεις, δηλαδή όταν άρχισε να μας απασχολεί η...γρατζουνιά ,μιας και τα τα ρολόγια, είναι περιττά, άρχισε να χρησιμοποιείται το κεραμικό στα  bezel.
Το κεραμικό, είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ, εύθραυστο, από την άλλη είναι σχεδόν άφθαρτο από γρατζουνιές, έχει το βαθμό σκληρότητας όσο ένα ζαφείρι.
Σαν παράδειγμα θα χρησιμοποιήσω το Seiko Marinemaster.
Oil 3 πρώτες γενιές, ήταν από αλουμίνιο, και όλοι οι φανς γκρίνιαζαν ότι η Seiko προσπαυει να γλυτώσει λεφτά,μπλα μπλα μπλα..
Όταν έβαλε το κεραμικό bezel ,εμείς οι ίδιοι φανς,γκρίνιαζαν γιατι το ρολόι χάνει τη ταυτότητα του.

Στάλθηκε από το SM-N986B μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Για την ιστορία,καλό θα είναι να αναφέρουμε βέβαια  ότι το 1999 η SEIKO παρουσίασε την πρώτη monocoque κάσα αλλά και μπρασελέ από κεραμικό υλικό