Περασαν 20 και πλεον ετη, που εφυγα απο την μεγαλουπολη. Στην επαρχια πλεον, και παρεα με την γαλανη.
Δεν το μετανειωσα ποτε, για αυτην μου την αποφαση. Δεν μου λειπει η Αθηνα, και ουτε θα μου λειψει δηλαδη.
Ερχωμαι σαν επισκεπτης, και παντα οδικως. Δυο τρια ταξιδια μου, με το πλοιο της γραμμης, και περιπου τοσα, με το ιπταμενο.
Δεν μου κερδισε την εμπιστοσυνη, το ταξιδι μου δια θαλασσης. Ας φαω την ζεστη, το κρυο, και τον παλιοδρομο με τις στροφες.
Παντα με το αυτοκινητο λοιπον, και οποια ωρα γουσταρω ταξιδευω. Γεροντικη παραξενια ισως. Αλλα δεν αλλαζω γνωμη.
Χθες λοιπον κατα τις 21.00, ηρθε καποιος φιλος, με την οικογενεια του. Ενα μεζε θα περναμε στο μπαλκονι, και αφθονες μπυρες.
Κατα τις 20.00, εφυγε ενας φιλος τους με το ιπταμενο, απο τον Πορο. Για Πειραια φυσικα. Καθησαμε στο μπαλκονι, και χαζευαμε.
Ειναι δυνατον, μου λεει, εδω λαδια, και εξω απο τον διαυλο χαμος?
Βεβαια ρε φιλε, εδω ειναι λιμανι.
Ρε δες εδω σκηνικο! Μου διχνει μια φωτο στο κινητο του. Ενα ιπταμενο, στον Ατλαντικο.
Διαβαζουμε και τα μυνηματα, του ατυχου ταξιδιωτη. Τραγικες οι καταστασεις, στο "ιπταμενο" φερετρο.
Το πλοιο εκανε ρηγμα, και αρχισαν να μπαινουν νερα. Τους φορεσαν σωσιβια. Προσπαθουσαν να φτασουν απεγνωσμενα, στην Σαλαμινα.
Μαλλον δυσκολο ελεγε να φτασουν, επικρατουσε αρκετη θαλασσα, και πανικος στον κοσμο.
Νυχτα πλεον, φανταζομαι το σκηνικο, που ζει ο κοσμακης. Γυρω στις 23.00, τους εδεσαν με σκαφη του λιμενικου, και τους εβγαλαν εξω.
Χαθηκε η επικοινωνια με το κινητο του, χασαμε και τα νεοτερα του ταξιδιωτη. Το λιμεναρχιο του Πορου, ειχε πληρη μεσανυχτα.
Τελικα, ολα πηγαν καλα.
Φυσικα, πουθενα δεν ακουσαμε για το συμβαν.. Μην χασουμε τον τουρισμο.
Αντε μετα εγω, να μπω σε καραβι.
Θα εχω αδικο?