Δεκαετία 90 η έκπτωση έφτανε 20% για όλα τα μοντέλα ...καπου στα μέσα 00 είχαν γίνει λίγο ποιο δύσκολοι (δεν θυμάμαι την έκπτωση που είχα σε ένα miilgauss αλλά ήταν μικρή)με αποτέλεσμα το 14 να αγοράσω το Batman σε τιμή καταλόγου. Όπως έχω ξαναγράψει δεν θα πλήρωνα ποτέ καπέλο για κανένα ρολόι.
Το 2006, σαν πελάτης σε γνωστό κοσμηματοπωλείο μπορούσες να έχεις έκπτωση 20% για τα περισσότερα κοινά μοντέλα (π.χ. submariner) και 15% για τα πιο “περίεργα” κομμάτια, όπως το επετειακό των 50 ετών (που ανέφερε και ο Αλέξανδρος παραπάνω). Τα καταστήματα της εταιρίας είχαν στοκ από τα περισσότερα, αλλά ειδικά το επετειακό το έδινε χωρίς έκπτωση. Φυσικά, μιλάμε και για άλλα επίπεδα τιμών καταλόγου. Δεν χρειαζόταν να το παίξεις κάποιος ή να φοράς το κατάλληλο ρολόι για να έχεις μια σωστή και ευγενική αντιμετώπιση στο κατάστημα.
Κι εγώ αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά την τελευταία πενταετία και τείνει προς το χειρότερο. Έχουμε κάνει ακριβώς τον ίδιο κύκλο συζήτησης, με τα ίδια στοιχεία, τις ίδιες διαφωνίες και τα ίδια συμπεράσματα άπειρες φορές. Ανοίξαμε και νήμα μόνο γι’ αυτό το ζήτημα για να μη χαλάμε αυτό. Η επάλειψη που γίνεται τώρα, μάλλον δεν έχει να συνεισφέρει και σε πολλά.
Σήμερα, προφανώς και είναι γνωστό ότι για να αποκτήσει κάποιος ένα εμπορικό μοντέλο καινούριο, θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένο ότι μάλλον θα πληρώσει καπέλο. Επίσης, η τιμή των αντίστοιχων μεταχειρισμένων είναι πολύ πάνω από την τιμή καταλόγου των καινούριων, άρα καπέλο και εκεί.
Προσωπικά, θεωρώ ότι σήμερα με αυτή την κατάσταση οι αγοραστές Rolex ανήκουν σε μεγάλο βαθμό, σε δύο μεγάλες
κατηγορίες. Και λέω σε μεγάλο βαθμό γιατί προφανώς και υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις. Απλά για εμένα οι βασικές είναι οι παρακάτω:
Η
πρώτη κατηγορία που τη σέβομαι απόλυτα (και νομίζω έχουμε και φίλους του φόρουμ) είναι αυτοί που αγοράζουν γιατί μπορούν και γιατί γουστάρουν το ρολόι. Θα πληρώσουν ότι είναι να πληρώσουν παραπάνω, πιθανότατα δε θα χαρούν που το πλήρωσαν, αλλά δε θα τους πολυενοχλήσει κιόλας… αλλά
το τελευταίο που θα τους νοιάζει είναι να ενημερώσουν το ευρύ κοινό πόσο καπέλο πλήρωσαν και να δείχνουν πόσο περήφανοι είναι γι’ αυτό. Αυτοί πιστεύω αγοράζουν λίγο πολύ με την ίδια νοοτροπία που αγόραζε κάποιος Rolex πριν 10-15-20 χρόνια και απλά αποδέχονται την κατάσταση που επικρατεί, είτε είναι παλιοί ή νέοι πελάτες της εταιρίας.
Η
δεύτερη μεγάλη κατηγορία για εμένα είναι αυτοί που είναι πολύ υπερήφανοι για το καπέλο που έχουν πληρώσει και το διατυμπανίζουν με μεγάλο καμάρι. Για εμένα αυτοί χωρίζονται επίσης σε δύο
υποκατηγορίες:
Η
1η πιστεύω ότι είναι αγοραστές που απλά επενδύουν και άρα αυτή η κατάσταση και όλος αυτός ο ντόρος για ελλείψεις και καπέλα τους ευνοεί και επιδιώκουν να συνεχιστεί. Με γειά τους με χαρά τους λοιπόν και όποιος θέλει ακολουθεί το παιχνίδι τους.
Στη
2η υποκατηγορία για εμένα είναι μάλλον αγοραστές που δεν είναι παλιοί πελάτες της εταιρίας και πιθανότατα ήρθαν σε επαφή με την εταιρία τα τελευταία χρόνια που ήδη έχει επικρατήσει αυτή η κατάσταση. Έτσι η Rolex γι’ αυτούς δεν είναι τόσο πολύ ρολόι, όσο ένα σύμβολο status. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σήμερα έχουν τη δυνατότητα να διαθέσουν αυτά τα χρήματα για να πληρώσουν τις ήδη αυξημένες τιμές με όλα τα καπέλα και
προφανώς πιστεύουν ότι όσο περισσότερα χρήματα μπορούν να διαθέσουν, τόσο τους εξυψώνει στον κοινωνικό τους περίγυρο. Αυτός είναι και ο λόγος που αισθάνονται τόσο περήφανοι που πληρώνουν τεράστια ποσοστά υπεραξίας και ο λόγος που θέλουν να το ανακοινώνουν παντού. Πιθανότατα, συναναστρέφονται συγκεκριμένο κύκλο ατόμων που σκέπτεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και
έχουν προφανώς την ψευδαίσθηση ότι τους βλέπουν και οι υπόλοιποι έτσι.
Οι συγκεκριμένες συμπεριφορές θα μπορούσαν να αναλύονται για ώρες και με πολλές σελίδες κειμένων, αλλά η κοινωνική ανάλυση θα ήταν εντελώς εκτός θέματος.
Για καλή μας τύχη, υπάρχουν και άλλοι που δεν αγοράζουν σήμερα Rolex, όχι επειδή δεν μπορούν, αλλά επειδή δεν θέλουν να παίξουν αυτό το παιχνίδι. Παλιοί και καλοί πελάτες της εταιρίας που της γύρισαν την πλάτη, όταν πρώτη τους γύρισε την πλάτη αυτή… να ναι καλά οι γνωστοί φίλοι εδώ μέσα.
Επίσης, ευτυχώς υπάρχουν και άνθρωποι με πολλά χρήματα που δεν επιλέγουν να τα επιδεικνύουν. Άνθρωποι που μπορεί να χαλάνε, σε ένα μήνα, για καπνό, για βιβλία ή για ότι άλλο τους ικανοποιεί προσωπικά και δεν φαίνεται στους τρίτους, όσο ένα ή δύο Rolex με καπέλο, αλλά να κυκλοφορούν με ένα αγαπημένο τους quartz. Αναφέρομαι φυσικά σε συγκεκριμένες περιπτώσεις που γνωρίζω προσωπικά.
Γενικά, ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι με αρκετή κοινωνική μόρφωση και όχι μόνο, που δεν έχουν ανάγκη από Rolex για να γίνουν αποδεκτοί πρώτα απ’ όλα στον εαυτό τους και στη συνέχεια στον κοινωνικό τους περίγυρο.
