Μια μέρα εκεί που ο Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη,
συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του
πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του.
Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να
του κάνει τρεις ερωτήσεις.
* «Τρεις ερωτήσεις;» ρώτησε με απορία ο άλλος.
* Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε
για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις..
* Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας. Είσαι εντελώς
σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;
* Ε…. όχι ακριβώς, απλά άκουσα να το λένε…
* Μάλιστα άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι
αλήθεια ή ψέματα.
* Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο αυτό της καλοσύνης.
Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;
* Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον…
* Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου
αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.
Ο άλλος έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.
* Παρόλα αυτά συνέχισε ο Σωκράτης μπορεί ακόμα να με ενδιαφέρει τι έχεις να πεις γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο.
* Το φίλτρο της χρησιμότητας. Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις
για τον μαθητή μου κάτι που μπορεί να μου φανεί χρήσιμο σε κάτι;
* Όχι δεν νομίζω…
* Άρα λοιπόν αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε
καλό ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;
Ο τύπος έφυγε ντροπιασμένος, έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα…
Το παραπάνω περιστατικό δείχνει γιατί ο Σωκράτης ήταν τόσο σπουδαίος
φιλόσοφος και έχαιρε τόσο μεγάλης εκτίμησης.
(μου άρεσε πολύ και νομίζω ότι εδώ είναι το κατάλληλο μέρος να το βάλω....εννοείται ότι δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που συζητάτε παίδες)
