Το αγαπημένο μου ρολόι είναι το Timex Ironman Triathlon 8 lap (pre Indiglo) μοντέλο.
Μου το έκαναν δώρο οι γονείς μου, νομίζω το Καλοκαίρι του 1987.
Το έβλεπα στο Kmart (
). Ο πατέρας μου δούλεψε για 1 χρόνο σε ερευνητικό κέντρο στις ΗΠΑ και μας είχε οικογενειακώς το καλοκαίρι μαζί του.
Αν θυμάμαι καλά είχε MSRP 45 δολάρια, και το έδιναν με έκπτωση 35 ή 40 τελική (τότε πρέπει να είχε το δολάριο γύρω στις 45 με 47 δραχμές). Ενδεικτικά ένα καλό BMX έκανε γύρω στα 200 δολάρια και με τόσα αγόραζες μεταχειρισμένο αυτοκίνητο με ηλεκτρικά παράθυρα, τουλάχιστον στο Tennessee.
Το είχα ερωτευθεί, και οι γονείς μου υπέκυψαν.
Το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν πολύ εντυπωσιακό, με έντονα χρώματα, αθλητικό στυλ και χρονόμετρο με μνήμες για lap προπόνησης.
Για την εποχή του, διαστημικό.
Στα θετικά του, νομίζω ότι είχε καλή κάσα και ξεχωριστό σχεδιασμό. Αρκετά σπάνιο για την εποχή του στην Ελλάδα.
Συμμαθητής μου εκείνη την εποχή εμφανίστηκε με ανάλογο μοντέλο Piratron, επίσης αρκετά εντυπωσιακό.
Στα αρνητικά, το λαστιχένιο λουράκι είχε την κλασική ευπάθεια που είχαν και τα Casio της εποχής και κοβόταν αρκετά εύκολα. Επίσης, οι αναγραφές στα κουμπιά και το bezel ξεθώριαζαν με το χρόνο και τη χρήση.
Το ρολόι είχε ένα γκρι πλαστικό κουτί συσκευασίας. Σύμφωνα με τα χαρτιά του, η έδρα της Timex ήταν το Little Rock, Arkansas.
Όσοι ήταν παρατηρητικοί και έβλεπαν CNN κλπ. εκείνη την εποχή, θα πρόσεξαν ότι ο Πρόεδρος Bill Clinton φορούσε σε αρκετές δημόσιες εμφανίσεις του αυτό το ρολόι. Όχι τυχαία, καθώς η πολιτική έδρα του ήταν το Little Rock, και με αυτό το μοντέλο κρατούσε χαμηλό, Made in America προφίλ (όταν δε φορούσε τα Rolex του).
Κάπου στις αρχές της 10ετίας του 90, έστειλα γράμμα στην Timex για πιθανό service (αναφέροντας τον εντυπωσιασμό μου για τον Πρόεδρο και την επιλογή του). Πήρα το ΟΚ και έστειλα το ρολογάκι στο Little Rock. Μετά από αρκετές εβδομάδες, μου επέστρεψε με refurbished bezel και κουμπιά, και νέο λουράκι. Έφαγα κατσάδα από τον πατέρα γιατί στην πιστωτική του εμφανίστηκε 3 φορές η επισκευή των περίπου 25 δολαρίων. Τελικά ήταν 2 χρεώσεις και 1 πίστωση, είχαν κάνει κάποιο λάθος.
Το ρολόι είχε άδοξο τέλος πιθανότατα το 1997, καθώς μια μέρα που έπλενα το αυτοκίνητο στην πυλωτή, το άφησα σε ένα κάγκελο για να μην το γρατσουνίσω στο πλύσιμο και το ξέχασα εκεί. Ελπίζω να το χάρηκε όποιος το βρήκε…
Ήταν το αγαπημένο μου ρολόι και εντελώς προσωπική επιλογή, με γονική όμως χρηματοδότηση. Χαρακτηρίζει εμένα, τη γενιά μου σε κάποιο βαθμό, και την εποχή που μεγάλωσα.
Από ρολόγια που έχω στην κατοχή μου, το αγαπημένο μου είναι το Tag Heuer s’el chronograph. Δώρο από τους γονείς μου (το επέλεξα εγώ) για το πανεπιστήμιο, σε ταξίδι τους στη Σιγκαπούρη το Δεκέμβριο του 1994. Με χαρακτηρίζει καθώς μου αρέσουν οι χρονογράφοι και τα complications. Εκείνη την εποχή η Tag ήταν hot με τα quartz της και την σύνδεση της με την F1. Σίγουρα όχι σοβαρή επιλογή για έναν πραγματικά ορολογόφιλο, αλλά νομίζω ένα καλό gateway drug.
Αργότερα είχα ερωτευθεί ένα Heuer Carerra chronograph re-edition με συνθετικό κρύσταλλο που είχαν βγάλει στα μέσα της 10ετίας του 90, αλλά δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να το πάρω. Τιμή κοντά στις 400.000 δραχμές αν θυμάμαι σωστά.
Αυτά από εμένα, και ελπίζω να μην κούρασα.
P.S.: to be continued…
Sent from my iPhone using Tapatalk
