Ωραίο θέμα! Προσωπικά δεν έχω δίσκους, αλλά έχω αναμνήσεις με τον πατέρα μου να βάζει διάφορους δίσκους στο pickup και να μου δείχνει πως λειτουργεί. Πρέπει ωστόσο να πω πως ποτέ ο ήχος του βινυλίου δε θα φτάσει σε ποιότητα τον ψηφιακό ήχο. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί μύθοι γύρω από αυτό το θέμα, αλλά ο πόλεμος αποθήκευσης δεδομένων είναι ένας πόλεμος της προηγούμενης δεκαετίας, και ο νικητής δεν επικράτησε μόνο για λόγους ευκολίας και κόστους. Χωρίς να μπω σε πολλές λεπτομέρειες, οι δύο βασικοί μύθοι είναι ότι το βινύλιο, επειδή αποθηκεύει ένα αναλογικό σήμα σε αναλογική κυματομορφή, το αποθηκεύει τέλεια, πράγμα που δεν ισχύει. Πέρα από τις υπόλοιπες ατέλειές του, το βινύλιο υστερεί πολύ στις υψηλές συχνότητες, ειδικά όσο προχωράμε πιο μέσα στο δίσκο και η ακτίνα, άρα και η διαδρομή μιας περιόδου μικραίνει. Ο δεύτερος μύθος είναι ότι αν αποθηκεύσουμε ένα αναλογικό σήμα σε ψηφιακή μορφή χάνουμε πληροφορία. Αυτό δεν ισχύει καθόλου, και είναι μαθηματικά αποδεδειγμένο πως αν η συχνότητα δειγματοληψίας είναι τουλάχιστον διπλάσια της μέγιστης συχνότητας του σήματος, τότε μπορούμε να ανακατασκευάσουμε το αναλογικό σήμα τέλεια (θεώρημα δειγματοληψίας του Nyquist).
Παρ' όλα αυτά, προφανώς ως φίλος του μηχανικού ρολογιού καταλαβαίνω όλη τη συναισθηματική μεριά του ζητήματος, αλλά αυτό είναι εντελώς διαφορετικό από την ποιότητα. Είναι σα να λέμε ότι τα μηχανικά ρολόγια είναι πιο ακριβή από τα quartz!
