Ο καφές ήταν σημαντικό κομμάτι για εσάς,αλλά στο χέρι σας είναι να κανονίσετε με όποιον θέλετε,τόσους φίλους κάνατε από το φόρουμ
Αν αρχίσω να μετράω ποσους φίλους έκανα στο φόρουμ και πόσοι από δαύτους είναι ΑΚΟΜΑ στο φόρουμ, άστα, θα πέσω σε βαθιά κατάθλιψη.
Αισθάνομαι σαν μονιμάς στον στρατό,
που κάνει πολλους φίλους από τα παιδιά που έρχονται, υπηρετούν θητεία, αλλά μετά ........απολύονται ,
και ξανα έρχονται νέοι, υπηρετούν, και μετά απολύονται και αυτοί,
ξαναέρχονται άλλοι νέοι που φεύγουν και αυτοί, συνέχεια αυτό γίνεται, και μόνο εγω ...............παραμένω στο ...........στράτευμα μέχρι την σύνταξη.
Φυσικά, κάποιοι ελάχιστοι από αυτούς, όντας ειδικοδυναμίτες,
επανακαλούνται για άσκηση εφέδρων / συντήρηση, ή μετεκπαίδευση, και ξαναφεύγουν μετά την ολοκλήρωσή της, και εγώ ελπίζω ότι θα κληθούν και άλλες ειδικότητες για να ξαναδώ και άλλους παλιούς. Αλλιως, μόνον νέους θα βλέπω, και κάποιους να είναι "τσάτσοι" όπως λέγαμε εμείς οι αρχαίοι, ή "βύσματα" όπως λένε τώρα οι νέοι, που βγάζουν ΑΜΕΣΑ γλώσσα
με την άφιξη, ούτε που περιμένουν , τυπικά έστω, μια περίοδο προσαρμογής. Με το "καλημέρα", αρχίζουν τους τσαμπουκάδες / τις απρέπειες / τις κλίκες, και οι .......μονιμάδες, πρέπει να ανεχθούν, για να μην τηλεφωνήσουν στον μπάρμπα τους στην Κορώνη, και τους κόψει την αναμενόμενη ............προαγωγή.
Ρε, κουνια που τους κούναγε. Σε λίγο, ολοκληρώνουν την θητεία τους, και φεύγουν και αυτοί. Ηδη, οι "υπηρεσίες" τους, είναι ελάχιστες, απλώς μόλυναν τον χώρο με την έστω προσωρινή παρουσία τους, και θα πρέπει να κάνουμε απολύμανση.
Και αναρωτιέμαι.
Πόσες σειρές θα δώ ασκόμα να έρχονται και να φεύγουν, πριν την οριστική συνταξιοδότησή μου ?