Από ότι καταλαβαίνω, το καρβίδιο του τιτανίου το βάζουν σε κάσες/μπρασελέ από ατσάλι για τους κάτωθι λόγους :.
1. Γιατί μπορούν (googlάρουμε διαδικασία CVD).
2. Γιατί το αποτέλεσμα είναι επιφάνεια με
τρομακτικά μεγαλύτερο hardness από το κλασσικό χειρουργικό μη σκληρυμένο ατσάλι που χρησιμοποιείται στην ωρολογοποιία.
3. Γιατί μεταφέρει κάποιες από τις αντι-αλλεργικές ιδιότητες του τιτανίου στο προϊόν (όταν δεν δένεται με νικέλιο). Υπάρχουν διάφορες ευαισθησίες σε μέταλλα που έχει ένα (πολύ μικρό) ποσοστό του πληθυσμού.
Από εκεί και πέρα..τα πάντα χαράσσονται. Εδώ έχουμε εμπειρίες από κρύσταλλα σαπφειριού σε ρολόγια που καταφέρνουμε να κάνουμε κώλο.
Το ιδιαίτερο στην περίπτωση TiC λοιπόν είναι πως αν/όταν τη χαράξουμε...ουσιαστικά αποκαλύπτουμε το ατσάλι από κάτω. Το ίδιο ισχύει σε όλα τα coatings, από την επιχρύσωση μέχρι το IP ή το DLC. Και ενώ στην περίπτωση ομοιογενούς υλικού όπως το ατσάλι οι γρατσουνιές φεύγουν με τρίψιμο/γυάλισμα, όταν έχουμε επιστρώσεις το αποτέλεσμα δεν είναι αναστρέψιμο. Το οποίο μπορεί και να τσαντίσει κάποιον, ειδικά αν το μάτι του πάει επίτηδες στο σημείο που ξέρει πως γρατζούνισε.
tl;dr :. Μην φοβάστε να αγοράσετε ρολόι με επίστρωση τιτανίου γιατί θα το γρατζουνίσετε. Η πιθανότητα να γρατσουνιστεί με Mohs 9.0+ και Rockwell 60+ είναι τρομακτικά μικρότερη από ένα ατσάλινο ρολόι. ΑΛΛΑ, κάποια στιγμή θα το γρατζουνίσετε, γιατί είστε ατζαμήδες όπως εγώ. Να θεωρείτε λοιπόν τις γρατσουνιές σαν κατόρθωμα σε αυτή την περίπτωση, και σαν κομμάτι του χαρακτήρα του ρολογιού!!
