Γενικα περι στυλο....

[trelovet]

Οι παλαιοτεροι αγαπαμε το χαρτί και το μελάνι
Εγω εχω συλλογη με πάνω απο 1000 στυλο , πένες κλπ. Απο διαφημηστικα εως Montegrappa
Λατρευω το γραψιμο και ακομα και σημερα σχεδον τα πάντα τα διευθετω με χαρτι και μελάνι
Ομως οι νεες γενιές δεν ειναι σαν εμας . Δυστυχώς δεν ξερουν να γραφουν κι αν το κανουν ειναι από αναγκη ή αγγαρία
Οχι ολοι βεβαια αλλά πολύ μεγαλο ποσοστό
Διδαξα για 4 χρόνια σε ΤΕΙ . Εκει διαπίστωσα οτι ενα ποσοστο της ταξης του 20-30 % δεν μπορουσαν να λειτουργησουν στο χαρτι. Δεν μπορουσαν να γραψουν σε ευθεια γραμμη , ορθογραφία για κλαματα , αδυναμια να συνταξουν σωστα μια προταση , αγνοια σημειων στίξης κλπ. Καταλαβα ότι η τεχνολογία ειχε καταπιει τα παντα .

[Giorgos_I]

Ετσι, όπως τα λες !

Σε αυτό, φταίξανε και οι "οδηγίες" των διαφόρων πχ πολυεθνικών που δούλεψα εγώ, που είχαν μοτο το paperless office.

Ολα στο κεντρικό σύστημα, από παραγγελίες, μέχρι αποθήκες και πρώτες ύλες. Βάλαμε SAP με ηλεκτρονικές υπογραφές από το 2002. Ολα στο σύστημα. Ολα ? 

Επαιρνα τα τυπωμένα του ΙΒΜ 36, και έκανα data flow charts, διαδικασίες - εντυπα, κλπ, συστήματα ελέγχου κλπ, στην πίσω όψη. 5 μέτρα χαρτί, στο τραπέζι συμβουλίων.

Και αν δεν ήταν και οι τράπεζες που κρατάνε εκτυπώσεις από τις διάφορες συναλλαγές, δεν θα υπήρχε πια χαρτί.

Φυσικά, η οικολογία, προτείνει, και σωστά κάνει, αλλά......................

Εγώ, χαρτί, μολύβια, στυλό, και τις πένες μου, που υπέγραφα, με τα μελάνια μου, 

Και .....συνεχίζω. 

[oikogiorgos]

Δεν ξέρω αν έχει ξανά ανέβει , αλλά υπάρχει και αυτή η συλλογή και ομολογώ ότι ψηνόμουν ένα φεγγάρι (και τώρα δηλαδή λίγο) για αγορά καθώς έρχεται σε βαλιτσάκι!

Parker Joter !

[oikogiorgos]

Και μερικές πιο καλές:

[Perseas El Primero]

Και μερικές πιο καλές:

(Κάντε κλικ εδώ να εμφανιστεί η φωτογραφία.)

(Κάντε κλικ εδώ να εμφανιστεί η φωτογραφία.)

Τι ωραία! Κι ωραία ιδέα, να πηγαίνεις κάθε μέρα στη δουλειά και με διαφορερτικό (με την προυπόθεση ότι γράφεις και τίποτα βέβαια)

Το πάς κι ένα επίπεδο πιο πέρα και το συνδυάζεις με ασορτί κάλτσες χαχαχαχα (O-C-D! O-C-D!    )

[Perseas El Primero]

Εγώ έχω βάλει στο μάτι κανα - δυο Caran d'Ache, για όποτε με βγάλει ο δρόμος Ελβετία, να τις παραγγείλω engraved


https://www.carandache.com/ch/en/

[Giorgos_I]

Εγώ έχω βάλει στο μάτι κανα - δυο Caran d'Ache, για όποτε με βγάλει ο δρόμος Ελβετία, να τις παραγγείλω engraved


https://www.carandache.com/ch/en/

Αυτά, σε ασήμι, πρέπει να είναι κάποια που κάνανε επιχειρηματικά δώρα στο υψηλό μανατζεμεντ Γερμανικές εταιρίες.

[Giorgos_I]

Εγώ, υποστηρικτής των Cross, εξαιρετικής ποιότητας, και σε διάφορες σειρές.

Είχα κάποτε όλη την σειρά, σε ασήμι και χρυσό, αλλά σε μια διάρρηξη, κοινωνικοποιήθηκαν,  οπότε, ξανα-ξεκίνησα την συλλογή, αλλά πλέον με χαμηλοτερης αξίας κομμάτια. Και κάποια άλλα, ΜΒ και άλλες μάρκες.

Τεράστια αξία για εμένα, μία από τις πέννες του πατέρα μου, ενα Parker 51, του 1941, αγορασμένο στην Αιγυπτο, όπου δραπέτευσε μετά την συνθηκολόγηση της Ελλάδας.

Πλυμένο, καθαρό, με ασημένιο καπάκι.

[mic]

Δεν έχω γράψει ποτέ με πένα. Έχει ωραία αίσθηση το γράψιμο; Έτσι όπως βλέπω την μύτη, σκέφτομαι μπας και σκίσει το χαρτί. 

[Perseas El Primero]

Δεν έχω γράψει ποτέ με πένα. Έχει ωραία αίσθηση το γράψιμο; Έτσι όπως βλέπω την μύτη, σκέφτομαι μπας και σκίσει το χαρτί. 

Εγραφα αποκλειστικά με πέννα από 1η Γυμνασιου μέχρι 2α Λυκειου 
Neeeeerrrrddddd

Και μετά εδώ κι εκεί.

Πολυ ωραία αίσθηση, γράφεις με κατάλληλη κλίση, και διαλέγεις πάχος μύτης ανάλογα πόσο καλλίγραφος είσαι

[mic]

Έχω κάποιες από τον πατέρα μου. Έχουν κάτι σαν αντλία, που ρουφάει το μελάνι;

[Tangerine Dream]

Δεξιά η πράσινη Lamy φέρει cartridge, το πετάς και το αντικαθιστάς με άλλο (έτοιμο, γεμάτο) όταν αυτό που ήδη έχει τελειώσει από μελάνι.

Στη θέση του υπάρχει και η επιλογή του να βάλεις κάτι που έχει περίπου το ίδιο σχήμα, αλλά είναι σαν έμβολο, το φοράς στην πένα και το αφήνεις εκεί μόνιμα. Βουτάς την πένα στο μελάνι και τραβάς το έμβολο πίσω, οπότε ο χώρος γεμίζει από μελάνι.

Στις πιό παλιές αλλά και στις πιό καλές πένες υπάρχει μόνο πιστόνι κανονικό που εσύ περιστρέφεις την 'ουρά' της πένας και γεμίζει ή αδειάζει ο αποθηκευτικός χώρος. Αυτές οι πένες ούτε παίρνουν έτοιμο ανταλλακτικό cartridge, ούτε μπορείς να βγάλεις/βάλεις το σύστημα που υπάρχει με το έμβολο.

Στην αριστερή πένα (η οποία περιγράφεται ως 'demonstrator' διότι έχει διάφανη κατασκευή) δεν υπάρχει ούτε cartridge ούτε έμβολο. Είναι τύπου 'eyedropper', που σημαίνει πως ξεβιδώνεις το κάτω μέρος και του βάζεις μελάνι απ'ευθείας, με σύριγγα.

Οι τύπου eyedropper είναι απλές και απολαυστικές στο γέμισμα αλλά θέλουν πάρα πολύ προσοχή διότι με το πρωτόγονο σύστημα γεμίσματος που έχουν τείνουν να στάζουν μελάνι από το nib (μύτη) αν τις έχεις φουλ γεμάτες ή αν τις κουνάς συνεχώς. Επίσης οι eyedropper είναι εντελώς ακατάλληλες αν ταξιδεύει/πετάει κανείς με αεροπλάνο.

[mic]

Inglourious Basterds...Standartenführer (SS Colonel) Hans Landa (Christoph Waltz)...σκηνή με πένα. 

https://youtube.com/clip/UgkxqvKNUHD_NuTL5nelM4OH5os1XksFKrRN?feature=shared

[Giorgos_I]

Εγραφα αποκλειστικά με πέννα από 1η Γυμνασιου μέχρι 2α Λυκειου 
Neeeeerrrrddddd

Και μετά εδώ κι εκεί.

Πολυ ωραία αίσθηση, γράφεις με κατάλληλη κλίση, και διαλέγεις πάχος μύτης ανάλογα πόσο καλλίγραφος είσαι

Ξεκίνησα με πέννα, από την 3η Δημοτικού. 1η και 2α, γράφαμε με μολύβι, σε τετράδιο με γραμμές, σαν αυτά της μουσικής, και όσοι κατάφερναν την καλλιγραφία, "προβιβάζονταν" σε πέννα. Υποχρεωτικά. Με μπουκαλάκι μελάνης ( Parker ) και στυπόχαρτο. Και τα χέρια, και οι ποδιές - φοράγαμε ποδιες τότε - ήταν γεμάτα .....μελανιές. Και κάποια παλαιότερα "εδρανα" στο σχολείο, είχαν την τρύπα για το δοχείο μελάνης, όπως και κάποια κρυστάλλινα γραφείου, που είχαν μελάνι και θέσεις ανάπαυσης της πέννας.

Οι πέννες, δέχονται ποικιλία άκρων. Στενά, φαρδιά, ίσια ή υπό γωνία. Τα καλά, είναι από χρυσό, 14 Κ, για να μην φθείρονται. Από πίσω, είναι το τροφοδοτικό, με μικρό αυλάκι, και η γραφή - ροή, βασίζεται και στην βαρύτητα αλλά και στο φαινόμενο τριχοειδούς. Απλώς, αυτό βουλώνει επειδή ξεραίνεται η μελάνη, και κάθε τόσο, εξαρτώμενα από την ποιότητα κατασκευής και την μελάνη, απαιτείται ..........πλύσιμο. Ει δυνατόν με χλιαρό νερο.

Τότε, τα "διαρκείας" δεν υπήρχαν στην ουσία, κυκλοφόρησαν μετά προς το τέλος Δημοτικού, κάτι κίτρινα ( Schneider ) με μεταλλικό σωληνάριο. Το βγάζαμε, καρφώναμε τα δύο άκρα σε φλούδα πορτοκάλι, και με το σωληνάριο σαν έμβολο, το αεροβόλο ήταν έτοιμο. 

Αργότερα, βγήκαν και τα Bic, ta diafan;h.

Στην οικογένεια είχαμε πέννες, αλλά και κάποια Parker διαρκείας, με το ανταλλακτικό. Το ένα το έχω ακόμα. 60 + χρονών.

Οι πέννες, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Μπροστά, η ακίδα είναι σαν μπιλίτσα, και δεν σκιζει το χαρτί. Αλλά, απαιτούσε και χαρτί, που απορροφούσε την γραφή. Δεν ήταν αυτά τα ιλουστρασιόν του σήμερα. Και να δεν απορροφούσε, το έκανες από πάνω ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ, με το στυπόχαρτο. Αλλιώς, ....μουτζούρα όλο     

Εγραφα μέχρι το 2012 με πέννες, έτσι για το διαφορετικό. Αλλά είχαν κυκλοφορήσει και τα Pilot, με ρευστή μελάνη, σαν πέννας, που έγραφαν υπέροχα.

Κι φυσικά, ΠΑΝΤΑ ένα Cross διαρκείας στην τσέπη, απαραίτητος επαγγελματικος εξοπλισμός, για γρήγορες σημειώσεις, υπογραφες, σημειώσεις, στην ανεπίσημη καθημερινότητα.

[Giorgos_I]

Inglourious Basterds...Standartenführer (SS Colonel) Hans Landa (Christoph Waltz)...σκηνή με πένα. 

https://youtube.com/clip/UgkxqvKNUHD_NuTL5nelM4OH5os1XksFKrRN?feature=shared

Ασχετος ! Το έμβολο, το έκανες χειροκινητα, και έκανε διαδρομή, και μετά, την άκρη της πέννας, από την πλευρά αναρρόφησης, την έκανες μία με το στυπόχαρτο να πάρει τα περισσεύματα.

Εδώ, απλώς φαίνεται που ξεβιδώνει το πίσω μερος για να αποκαλύψει το έμβολο, και φαίνεται και το μπουκαλάκι. Μετά το πατάει, ενω ειναι ήδη πατημένο  , και δεν το τραβάει πίσω να γεμίσει. Κάποιος τον συμβούλεψε, που ήξερε από ..........φτερό ( καλαμάρι )

Σε άλλες ταινίες, ή φωτό, θα δούμε και το εργαλείο στυπόχαρτου. Εδώ, σε ασημένιο, τα ήταν τυπικά ξύλινα. Εκανες την κυκλική κίνηση, και έπαιρνε τα επιπλέον. Οταν γέμιζε, σαν τις παλιές ξυριστικές, άλλαζες το χαρτί.