Γιώργο, πολύ στοχευμένες διαπιστώσεις.
Όμως δε βλέπω στο κείμενο σου την ευθύνη της ίδιας.
Ως ψηφοφόρου, ως επιστήμονα , ως πολίτη, ως μέλος μιας κοινωνίας που ανέχεται την παρανομία, την αυθαιρεσία και την έλλειψη αξιοκρατίας.
Στον πυρήνα του αστείου βρίσκεται η εύκολη λύση για εύκολο χρήμα. Η ευθύνη της ζωής μας στην Ελλάδα νοείται ότι βρίσκεται στα χέρια πάντα κάποιου άλλου είτε ευρωπαιου είτε αμερικανού είτε πολιτικού κλπ ποτέ σ εμάς..
Ευχαριστώ αμφότερους και τους δύο, ( που λέγανε οι μορφωμένοι ) , αλλά η περίπτωση, δεν αποδίδει ευθύνη στην "κοπέλα", μια και αυτή, θεωρητικά, είναι 18, και την "άτιμη κενωνία", της την "προσέφεραν" οι γονείς της. Αυτή, μπορεί να μην έχει ψηφίσει και ΠΟΤΕ, αφού είναι 18.
Αλλά στο συγκεκριμένο παράδειγμα, είμαστε σε τέως ανατολική χώρα. Ας μην πώ, τι γινόταν εκεί, με τις ευθύνες του ψηφοφόρου ( ...εδώ πάει το λίγο γέλιο
), επιστήμονα, πολίτη, κλπ.
Το εύκολο χρήμα που θα πάρει αυτή, κάποιος / κάποιοι το έδωσαν. Και αυτοί "εύκολα" το απέκτησαν, και για αυτόν τον λόγο, blown in the wind.
Το ρητό λέει, easy come, easy go !
Επειδή ταξίδεψα στις χώρες αυτές, από το 1994-1998, που η "αλλαγή" ήταν ακόμα πρόσφατη, και οι κοινωνίες σε απόλυτη ρευστότητα στην προσπάθεια αναδιάρθρωσης ( έτσι πίστευαν ), βίωσα τόσα πολλά, που έπαθα κατάθλιψη.
Δεν μπορώ να περάσω τόσα πολλά από το πληκτρολόγιο. Και επειδή είναι ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ συζητήσεις, αλλά και επειδή, ίσως να παρεξηγηθώ.
....και εννοείται ότι αυτές είναι οι δικές μου απόψεις, εμπειρίες. Δεν σημαίνει ότι έιναι και οι σωστές !
Ανέκδοτο
Αλλάζει η πολιτειακή κατάσταση, και το εργοστάσιο περναει σε χερια δυτικού επενδυτή.
Αναδιοργανώνει, αλλά το προσωπικό, μετά από τόσες γεννεές, είναι στο πνεύμα" προσποιούμεθα ότι δουλεύουμε, προσποιούνται ότι μας πληρώνουν".
Κτυπιέται ο manager, τάζει, υπόσχεται, αντίδραση καμμιά.
Παίρνει έναν τοπικό σύμβουλο που του λέει
-Ειναι μαθημένοι στην απειλή, απείλησέ τους.
-Θα σας μειώσω το μισθό 10 % αν δεν πιάσετε τους στόχους.
Περναει ενας μήνας, τίποτα.
-Θα σας μειώσω το μισθό 20 % αν δεν πιάσετε τους στόχους.
Περναει ενας μήνας, τίποτα.
-Θα σας μειώσω το μισθό 30 % αν δεν πιάσετε τους στόχους.
Περναει ενας μήνας, τίποτα.
-Πιο αυστηρά, του λέει ο σύμβουλος.
-Θα κρεμάω ένα από εσάς, κάθε μήνα, αν δεν πιάσετε τους στόχους.
Καμμιά αντίδραση.
Πάνω που ο manager, πλέον έχει απελπιστεί, σηκώνεται ένα χέρι από το συγκεντρωμένο προσωπικό.
Βαθεια ανάσα, επιτέλους, ξύπνησαν, κάτι θα κάνουμε τώρα.
-Ναι, πές το, θα πιάσετε τους στόχους ?
-Οχι, δεν θέλω αυτό. Να ρωτήσω θ'ελω !
-Ναι, πές το
-Σχοινί έχετε, ή θα φέρνουμε από το σπίτι ?
Ποιές ευθύνες του πολίτη, ως ψηφοφόρου, ως επιστήμονα , ως πολίτη, ως μέλους μιας κοινωνίας που ανέχεται την παρανομία, την αυθαιρεσία και την έλλειψη αξιοκρατίας να πούμε για κάποιες κοινωνίες που είχαν ΕΥΝΟΥΧΙΣΕΙ την ανθρώπινη αξιοπρέπεια ?.
...και σε αυτόν το δρόμο "ταξιδεύουμε" και εμείς τώρα. Εχει γίνει αντιληπτό ?
Μας αφαιρούν ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ δικαιώματα. Σε όλους τους τομείς. Κατακτήσεις δεκαετιών, όπως πχ η διαχείριση των διαθεσίμων ενός εκάστου.
Θα πρέπει να αλλάξει και ο τίτλος μάλλον " Λίγο γέλιο, και
...................πολύ κλάμα" 
